ความคิดเห็นที่ 1 คำสอนและพันธสัญญา 64 ค.พ.64:7   กระนั้นเขายังทำบาป    แต่ตามจริงแล้วเรากล่าวกับเจ้า  เราพระเจ้าอภัยคนที่สารภาพบาปของเขาต่อเรา   และขอการอภัย  เป็น  ผู้มิได้ทำบาปจนถึงความตาย ค.พ.64:8 สานุศิษย์ของเราในสมัยโบราณหาโอกาสต่อต้านกันและหาอภัยกันไม่ในใจของเขา   และเพราะความชั่วนี้เขาจึงต้องทุกข์ทรมานและถูกตีสอนอย่างรุนแรง ค.พ.64:9  ดังนั้น เรากล่าวกับเจ้าว่าเจ้าควรอภัยกันเพราะคนที่ไม่อภัยการล่วงเกินของพี่น้องของตน   ย่อมยืนถูกกล่าวโทษต่อพระพักตร์พระเจ้า   เพราะบาปที่ใหญ่หลวงกว่าคงมีอยู่ในเขา ค.พ.64:10   เราพระเจ้าจะอภัย   ผู้ที่เราจะอภัย แต่เรียกร้องจากเจ้าให้อภัยคนทั้งปวง จากคุณ : anuwat5 - [ 8 ม.ค. 50 19:10:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เนื่องจากการให้อภัยคือข้อกำหนดแน่นอนในการบรรลุถึงชีวิตนิรันดร์   มนุษย์จึงไตร่ตรองตามปกติวิสัยว่า ทำอย่างไร? ฉันจึงมั่นใจว่าฉันจะได้รับการอภัยนั้นหนึ่งในองค์ประกอบพื้นฐานมากมาย     โดดเด่นขึ้นมาทันทีและขาดมิได้  นั่นคือ เราต้องให้อภัยจึงจะได้รับการอภัย " มัทธิว 6:14-15   ..เพราะว่าถ้าท่านยกความผิดของเพื่อนมนุษย์   พระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์จะทรงโปรดยกความผิดของท่านด้วย "  "แต่ถ้าท่านไม่ยกความผิดของเพื่อนมนุษย์   พระบิดาของท่านจะไม่ทรงโปรดยกความผิดของท่านเหมือนกัน " ไม่ง่ายที่จะทำใช่ใหม? พระดำรัสถามของพระองค์  มาถึงพวกเราทุกคนว่า "ฉะนั้นเจ้าควรเป็นคนอย่างไรเล่า"  และพระดำรัสตอบของพระองค์คือ  "แม้ดังที่เราเป็น"  3นีไฟ 27:27 จากคุณ : anuwat5 - [ 8 ม.ค. 50 19:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การให้อภัยหมายถึงการลืม   สตรีคนหนึ่ง    "ผ่าน"  การคืนดีของสาขา  แสดงอากัปกิริยาและบอกกล่าวด้วยวาจาว่าให้อภัย  แต่กล่าวด้วยสายตาขุ่นเคืองว่า  "ฉันจะให้อภัยเธอ  แต่ฉันมีความจำดีมาก ฉันจะไม่มีวันลืม "   การเสแสร้งคืนดีของเธอไม่มีค่าแต่อย่างไร?ในสภาพที่แท้จริง  และไร้ประโยชน์   หากเธอยังคงซุ่มซ่อนความเจ็บแค้นและตัวเธอยังคงทุกข์ไม่มีสันติสุขในใจ   ที่แย่กว่านั้นคือ   เธอยืน   "ถูกกล่าวโทษต่อพระพักตร์พระเจ้า " และบางที่ในตัวเธออาจมีบาปใหญ่หลวงกว่าคนที่เธออ้างว่าทำให้เธอเจ็บ   คนที่ทำให้เธอเจ็บอาจจะกลับไปตืนดีกับพระเจ้า  และทิ้งความเคียดแค้นเป็นปมปัญหาไว้ในใจคู่กรณี เธอไม่ตะหนักแม้แต่น้อยว่าไม่ได้ให้อภัยเลย เธอแสดงอย่างเสแสร้งว่าให้อภัย   เธอหมุนล้อของตนและไปได้ไม่ถึงไหน วลีในพระคัมภีร์ ที่ว่า "ในใจของเขา "   มีความหมายลึกซึ้ง การให้อภัยจะต้องเป็นการชำระล้างความรู้สึก  ความคิด และความเจ็บแค้น  คำพูดอย่างเดียวหาเป็นประโยชน์อันใดไม่   โมโรไน 7:8   เพราะดูเถิด มนุษย์โดยที่ชั่วจะให้สิ่งของ  เขาย่อมทำอย่างไม่เต็มใจ  ดังนั้นสำหรับเขา จะนับว่ามันเช่นเดียวกับเขาเก็บสิ่งของนั้นไว้  ดังนั้นจึงนับว่าเขาชั่วต่อพระพักตร์พระเจ้า " ประธานสเป็นเซอร์  ดับเบิลยู คิมบัลล์   เพิ่มเติมว่า หากบุคคลหนึ่งไม่ให้อภัยการล่วงเกินของพี่น้องเขาด้วยความเต็มใจ   เขาไม่ควรรับส่วนศีลระลึก จากคุณ : anuwat5 - [ 8 ม.ค. 50 20:26:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต้องเข้าใจ  เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นในหมู่ลูกแกะของพระเจ้า ถ้าผิดกฏหมาย เขาฟ้องต่อรัฐไปแล้ว อาจเป็นเรื่องหยุมหยิมเรื่องเข้าใจผิด  หรือเป็นเรื่องไม่ชอบขี้หน้า ในหมู่ลูกแกะในคอกเราควรปล่อยการตัดสินไว้กับพระเจ้า เพื่อให้อยู่ในความถูกต้องเราต้องให้อภัย  และเราต้องทำเช่นนั้น  โดยไม่คำนึงว่าปรปักษ์ของเรากลับใจหรือไม่ หรือการเปลี่ยนแปลงของเขาจะจริงใจหรือไม่? เราต้องทำตามแบบอย่างของคำสอนของพระอาจารย์ผู้ตรัสว่า  ".......เจ้าควรกล่าวในใจของเจ้า  ให้พระผู้เป็นเจ้าตัดสินระหว่างข้าพเจ้ากับท่าน  และรางวัลท่านตามการกระทำของท่าน" ค.พ.64:11 แต่บ่อยครั้งมนุษย์ไม่ยอมปล่อยการตัดสินไว้กับพระเจ้า  โดยเกรงว่าพระเจ้าอาจทรงเมตตาเกินไป  เข้มงวดน้อยกว่าที่ควรในกรณีนั้น"  บางคนไม่เพียงให้อภัยไม่ได้ หรือจะไม่ให้อภัยและลืมการล่วงละเมิดของผู้อื่นเท่านั้น  แต่ตามรังควานผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดไม่เลิกรา ประธานสเป็นเซอร์  ดับเบิลยู คิมบัลล์    ได้รับจดหมายและโทรศัพท์มากมายจากบุคคลที่ตกลงใจว่าจะจับดาบแห่งความยุติธรรมไว้ในมือและทำบางอย่างโดยพลการเพื่อให้เห็นว่าผู้ล่วงละเมิดถูกลงโทษ "ชายคนนั้นควรถูกขับออก " สตรีคนหนึ่งประกาศ "และฉันจะไม่ยุติจนกว่าเขาจะได้รับโทษสาสมกับความผิด "   อีกคนหนึ่งกล่าวว่า  "ฉันจะไม่หยุดตราบใดที่คนๆนั้นเป็นสมาชิกของศาสนาจักร"   "ฉันจะไม่มาโบสถ์ตราบใดที่บุคคลนั้นได้รับอนุญาตให้มาโบสถ์ได้  ฉันอยากใหพิจรณาโทษการเป็นสมาชิกของเขา " ชายคนหนึ่งเคนเดินไปซอลท์เลค ซิตี้หลายครั้งและเขียนจมหมายยืดยาวหลายฉบับฟ้องอธิการและประธานสเตคผู้ไม่ดำเนินการลงโทษขั้นเด็ดขาดกับบุคคลที่เขาอ้างว่าทำผิดกฏของศาสนาจักร เมื่อรายงานการล่วงละเมิดที่รู้มาจากเจ้าหน้าที่ที่เหมาะสมของศาสนาจักรอย่างเที่ยงตรงแล้ว   บุคคลคนนั้นจะยุติคดีและปล่อยความรับผิดชอบไว้กับเจ้าหน้าที่ศาสนาจักร ถ้าเจ้าหน้าที่เหล่านั้นไม่ดำเนินการแต่อย่างใด   นั่นคือความรับผิดชอบอันน่าพรั่นพรึงสำหรับเขา(เจ้าหน้าที่) และเขาจะต้องชี้แจง นี่คือระบบระเบียบ  ทุกคนมีหน้าที่ทำส่วนของตนเอง เมื่อมีการชำระสะสางคดีกันแล้ว  ก็อย่าเก็บความเคียดแค้นไว้กับตัว   ถ้าเราไม่ให้อภัย พระองค์จะทรงปล่อยให้เรากลิ้งเกลือกอยู่ในบาปของเรา แต่บางคนก็อาจจะบอกว่า  ที่เราดำเนินคดีกับเขาเพราะทำไปด้วยความรักไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่ให้เขาไปฟื้นฟูจิตสำนึกในคุกแบบนี้ก็มีนะ จากคุณ : anuwat5 - [ 8 ม.ค. 50 21:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต้องเข้าใจ  เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นในหมู่ลูกแกะของพระเจ้า ถ้าผิดกฏหมาย เขาฟ้องต่อรัฐไปแล้ว อาจเป็นเรื่องหยุมหยิมเรื่องเข้าใจผิด  หรือเป็นเรื่องไม่ชอบขี้หน้า ในหมู่ลูกแกะในคอกเราควรปล่อยการตัดสินไว้กับพระเจ้า เพื่อให้อยู่ในความถูกต้องเราต้องให้อภัย  และเราต้องทำเช่นนั้น  โดยไม่คำนึงว่าปรปักษ์ของเรากลับใจหรือไม่ หรือการเปลี่ยนแปลงของเขาจะจริงใจหรือไม่? เราต้องทำตามแบบอย่างของคำสอนของพระอาจารย์ผู้ตรัสว่า  ".......เจ้าควรกล่าวในใจของเจ้า  ให้พระผู้เป็นเจ้าตัดสินระหว่างข้าพเจ้ากับท่าน  และรางวัลท่านตามการกระทำของท่าน" ค.พ.64:11 แต่บ่อยครั้งมนุษย์ไม่ยอมปล่อยการตัดสินไว้กับพระเจ้า  โดยเกรงว่าพระเจ้าอาจทรงเมตตาเกินไป  เข้มงวดน้อยกว่าที่ควรในกรณีนั้น"  บางคนไม่เพียงให้อภัยไม่ได้ หรือจะไม่ให้อภัยและลืมการล่วงละเมิดของผู้อื่นเท่านั้น  แต่ตามรังควานผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดไม่เลิกรา ประธานสเป็นเซอร์  ดับเบิลยู คิมบัลล์    ได้รับจดหมายและโทรศัพท์มากมายจากบุคคลที่ตกลงใจว่าจะจับดาบแห่งความยุติธรรมไว้ในมือและทำบางอย่างโดยพลการเพื่อให้เห็นว่าผู้ล่วงละเมิดถูกลงโทษ "ชายคนนั้นควรถูกขับออก " สตรีคนหนึ่งประกาศ "และฉันจะไม่ยุติจนกว่าเขาจะได้รับโทษสาสมกับความผิด "   อีกคนหนึ่งกล่าวว่า  "ฉันจะไม่หยุดตราบใดที่คนๆนั้นเป็นสมาชิกของศาสนาจักร"   "ฉันจะไม่มาโบสถ์ตราบใดที่บุคคลนั้นได้รับอนุญาตให้มาโบสถ์ได้  ฉันอยากใหพิจรณาโทษการเป็นสมาชิกของเขา " ชายคนหนึ่งเคนเดินไปซอลท์เลค ซิตี้หลายครั้งและเขียนจมหมายยืดยาวหลายฉบับฟ้องอธิการและประธานสเตคผู้ไม่ดำเนินการลงโทษขั้นเด็ดขาดกับบุคคลที่เขาอ้างว่าทำผิดกฏของศาสนาจักร เมื่อรายงานการล่วงละเมิดที่รู้มาจากเจ้าหน้าที่ที่เหมาะสมของศาสนาจักรอย่างเที่ยงตรงแล้ว   บุคคลคนนั้นจะยุติคดีและปล่อยความรับผิดชอบไว้กับเจ้าหน้าที่ศาสนาจักร ถ้าเจ้าหน้าที่เหล่านั้นไม่ดำเนินการแต่อย่างใด   นั่นคือความรับผิดชอบอันน่าพรั่นพรึงสำหรับเขา(เจ้าหน้าที่) และเขาจะต้องชี้แจง นี่คือระบบระเบียบ  ทุกคนมีหน้าที่ทำส่วนของตนเอง เมื่อมีการชำระสะสางคดีกันแล้ว  ก็อย่าเก็บความเคียดแค้นไว้กับตัว   ถ้าเราไม่ให้อภัย พระองค์จะทรงปล่อยให้เรากลิ้งเกลือกอยู่ในบาปของเรา แต่บางคนก็อาจจะบอกว่า  ที่เราดำเนินคดีกับเขาเพราะทำไปด้วยความรักไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่ให้เขาไปฟื้นฟูจิตสำนึกในคุกแบบนี้ก็มีนะ จากคุณ : anuwat5 - [ 8 ม.ค. 50 21:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผู้ยินดีขอโทษเป็นผู้มีมารยาทอันประเสริฐ  ผู้ยินดีให้อภัยเป็นผู้มีวุฒิธรรมอันประเสริฐยิ่ง จากคุณ : ผู้ศึกษา - [ 8 ม.ค. 50 23:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ........... ขอขอบคุณเรื่องราวที่ได้แบ่งปันครับ เรื่องการให้อภัย เป็นบทความและประสบการณ์ การรับคำแนะนำ ฟังคำพูดของผู้นำที่ดีมากครับ บางครั้งในชีิวิตจริงๆ ของเราเรื่องการให้อภัยเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมากเมื่อเราโดนโกง ถูกข่มเหง ถูกถากถางเยาะเย้ยด้วยคำพูด หรือทะเลาะวิวาทกันอย่างรุนแรงถึงขนาดว่าเราจะไม่ให้อภัยแก่เขาเลย แต่ว่าพระผู้เป็นเจ้าพระบิดา และพระผู้ช่วยให้รอดพระเยซูคริสต์ทรงสอนเราถึงเรื่องการให้อภัยหลายครั้งต่อหลายครั้ง แม้กระทั่งวาระสุดท้ายของพระองค์ พระองค์พระเยซูคริสต์ยังทรงสอนเราโดยการเป็นตัวอย่างครั้งสุดในวาระชีวิตมรรตัยของพระองค์ว่า พระองค์ทรงทูลกับพระบิดาว่า โปรดทรงยกโทษให้แก่เขาด้วยเพราะเขาไม่รู้กำลังทำอะไรอยู่ เพื่อให้อยู่ในความถูกต้องเราต้องให้อภัย  และเราต้องทำเช่นนั้น  โดยไม่คำนึงว่าปรปักษ์ของเรากลับใจหรือไม่ หรือการเปลี่ยนแปลงของเขาจะจริงใจหรือไม่? เราต้องทำตามแบบอย่างของคำสอนของพระอาจารย์ผู้ตรัสว่า  ".......เจ้าควรกล่าวในใจของเจ้า  ให้พระผู้เป็นเจ้าตัดสินระหว่างข้าพเจ้ากับท่าน  และรางวัลท่านตามการกระทำของท่าน" ค.พ.64:11 แต่บ่อยครั้งมนุษย์ไม่ยอมปล่อยการตัดสินไว้กับพระเจ้า  โดยเกรงว่าพระเจ้าอาจทรงเมตตาเกินไป  เข้มงวดน้อยกว่าที่ควรในกรณีนั้น" - * - ผมว่าข้อความนี้เป็นจริงจากประสบการณ์ที่ผมได้พบเจอในชีวิตและเห็นหลายคน  แม้แต่ในห้องศาสนานี้ บางคนไม่เพียงให้อภัยไม่ได้ หรือจะไม่ให้อภัยและลืมการล่วงละเมิดของผู้อื่นเท่านั้น  แต่ตามรังควานผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดไม่เลิกรา ............. จากคุณ : Oasis (Thai_DeSeRT) - [ 9 ม.ค. 50 08:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ก้าวแรกคือ ให้อภัยผู้อื่น ก้าวที่สองคือ ให้อภัยตัวเอง ก้าวแรกที่ว่ายาก ก้าวที่สองยากยิ่งกว่า :) จากคุณ : Urim - [ 9 ม.ค. 50 10:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบพระคุณในพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่ท่ามกลางเราทั้งหลาย  และ ขอบพระคุณทุกท่าน  ที่มาหนุนใจ  หนุนธรรม โดยการนำทางของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ที่อยู่ในพวกท่าน ในการทำให้โลกเป็น  (ไม่ตาย)     ONE  WORLD   ONE PEOPLE จากคุณ : anuwat5 - [ 9 ม.ค. 50 13:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตรรกที่เชื่อว่า  วางใจ ว่า พระผู้เป็นเจ้าตระเตรียมทุกอย่างสำหรับมนุษย์  ในการทรงสร้างของพระองค์ พระองค์ทรงมีพระเมตตา และมีหนทางเสมอสำหรับลูกๆของพระองค์   ดังที่ ส่งพระเยซูคริสต์  มารวบรวมปะชากรของพระองค์ เดินสู่หนทางตรงและแคบ ขึ้นสู่อาณาจักรของพระองค์ พระองค์ทรงเตรียมตังแต่การสร้างโลก  จนตลอดสิ้นยุค ทรงใช้มนุษย์ที่พระองค์เลือกสรรแล้วเตรียม ตั้งแต่แอดัม อับบาฮัม  โยเซพ  โมเสส  จนถึงการพยากรณ์ทั้งหมดสำเร็จ โดย พระเยซู ซึ่งคือพระคริสต์ หรือพระมาไซยา  และจนถึงยุคของอัครสาวก   จนถึงการละทิ้งความเชื่อ ทำให้ความเชื่อไม่สมบูรณ์   ความจริงมีอยู่น้อย มีความคลาดเคลื่อน บิดบือนมาก   จนถึงการฟื้นฟู โดยบุคคลที่ได้รับการเลือกสรร   โจเซพ สมิธ  พระองค์ทดลองใจอยู่นาน ในการมอบหมายงานอันศักดิ์สิทธิ์ ในการจัดตั้งศาสนาจักรของพระองค์ โดยเชื้อสายโยเซพแห่งอียิปต์ ผ่าน อีเฟรมอิม    ผ่านลีไฮ  นีไฟ  จนถึงโจเซพ สมิธ    แต่ก็มีบางช่วงเนื่องจากความอ่อนแอของมนุษย์ธรรมดา    พระองค์ก็ถอนอำนาจการแปล พระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไปจากมนุษย์  จน มีการกลับใจ และพร้อมในงานพระองค์ก็มอบอำนาจให้ใหม่     มนุษย์ล้มเหลวได้ แต่พระเจ้าไม่เคยล้มเหลว   พระองค์จะมอบอำนาจผู้ที่พร้อมรับการเลือกและเรียก   http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5031938/Y5031938.html จากคุณ : anuwat5 - [ 10 ม.ค. 50 09:33:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 . จากคุณ : ebusiness - [ 10 ม.ค. 50 13:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรา .พงศ์พันธ์ของพระเยซูคือ จุดเริ่มต้นของเชื้อสายใหม่ เป็นเชื้อสายของผู้ที่อยู่"ในพระคริสต์" โดยทางความเชื่อ และได้รับชีวิตนิรัน ------------------------------------------------------------------------------------------------- 1 John  4:1-2 ท่านที่รักทั้งหลาย อย่าเชื่อวิญญาณเสียทุกๆวิญญาณ แต่จงพิสูจน์วิญญาณนั้นๆ ว่ามาจากพระเจ้า หรือไม่ เพราะว่ามีผู้พยากรณ์เท็จเป็นอันมากจาริกไปในโลก  โดยข้อนี้ท่านทั้งหลายก็จะรู้จัก พระวิญญาณของพระเจ้า คือวิญญาณทั้งปวงที่ยอมรับว่าพระเยซูคริสต์ได้เสด็จมาเป็นมนุษย์ วิญญาณนั้นก็มาจากพระเจ้า ----------------------------------------------------------------------------------------------------- Hebrews 10:19-25 เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลาย เมื่อเรามีใจกล้าที่จะเข้าไปสู่สถานศักดิ์สิทธิ์โดยพระโลหิตของพระเยซู ตามทางใหม่และเป็นทางที่มีชีวิต ซึ่งพระองค์ได้ทรงเปิดออกให้เราผ่านเข้าไปทางม่านนั้น คือทาง พระกายของพระองค์  และเมื่อเรามีปุโรหิตใหญ่เหนือหมู่คนของพระเจ้าแล้ว   ก็ให้เราเข้าไปใกล้ ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยไว้ใจเต็มที่ มีใจที่ได้รับการทรงชำระให้สะอาดแล้ว และมีกายที่ล้างชำระด้วยน้ำบริสุทธิ์ ขอให้เรายึดมั่นในความหวังที่เราทั้งหลายเชื่อและรับไว้นั้น โดยไม่หวั่นไหว เพราะว่า พระองค์ผู้ทรงประทานพระสัญญานั้นทรงสัตย์ซื่อ   และขอให้เราพิจารณาดูว่า จะทำอย่างไร จึงจะ ปลุกใจซึ่งกันและกันให้มีความรักและทำความดี อย่าขาดการประชุมเหมือนอย่างบางคนที่ขาดอยู่นั้น แต่จงพูดหนุนใจกันให้มากยิ่งขึ้น เพราะท่านทั้งหลายก็รู้อยู่ว่าวันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว มนุษย์ทุกคนเมื่อเรียนรู้เข้าใจในพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์แล้ว    จะตะหนักถึงการเป็น “ ลูกของพระผู้เป็น เจ้า “      เป็น  เหมือน “ลูกแก้ว “  แก้วตาดวงใจของพระผู้เป็นเจ้า   เมื่อรู้ว่า เป็น  “ลูกแก้วของพระผู้เป็นเจ้า “  เมื่อรับรู้ ถึงสิทธิ  ก็ต้องเรียนรู้ต่อยอดถึงหน้าที่และ  ความรับผิดชอบที่มีต่อพระผู้เป็นเจ้า เรารับรุ้แต่สิทธิอย่างเดียวก็คงไม่เพียงพอ      เราต้องเป็น  “ลูกขวัญ “ ด้วย  คือต้องหนุนใจซึ่งกันและกันให้มากให้บ่อย    เราจะได้เป็นทั้ง  “ลูกแก้วลูกขวัญ “  และที่สำคัญขวัญของเราอยู่ที่พระผู้เป็นเจ้า  พระบิดา และพระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์  แต่เนื่องจากมนุษย์ตกสู่โลกของการพึ่งพิงวัตถุ   การใช้วัตถุในการบริโภค ในชีวิตความเป็นอยู่   ขวัญของมนุษย์ย้ายฐานจากพระผู้เป็นเจ้า   มาอยู่ที่   “เงิน”  เราจะเห็นปรากฏการณ์ในสังคมที่จะให้  “เงิน “คือ พระเจ้า   มนุษย์วิ่งหาเงิน หัวซุก หัวซุน ตลอดชีวิต มีหลายคนที่ตกอยู่ในสภาพ” หนี้ “หรือ  “มีหนี้ค้างชำระ”     ทำให้เกิดอาการ  “ขวัญหนีดีฝ่อ” คือความไม่เสถียร  ความไม่มั่นคงภายใน   ความไม่มั่นใจ  จนความดีต้องฝ่อลง   ไปถึงความดีพร้อมไม่ได้ และหลายโอกาส ระเบิดอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่จากสภาพหนี้   ที่กดดัน ภายใน  แล้วแสดงออกถึงสภาพที่กดดัน ที่พันธนาการกับจิตสำนึกข้างในจิตใต้สำนึก  และจิตสำนึก จนสามารถรับรู้ได้ ถึงความแข็งกระด้างของใจ ยิ่งมนุษย์มี “หนี้ “ มีพันธนาการ  มนุษย์จะหาหนทาง ลดหนี้ ในความเป็นจริง    ก็คือหารายได้เพิ่มขึ้น   ถ้าเมื่อไหร่ มนุษย์ไม่สามารถหาหนทางลดหนี้ ได้ก็จะท้อแท้  เหนื่อยหน่ายต่อชีวิต  และ อาจจะเป็นปฏิปักษ์กับสังคม  มองโลกแง่ร้าย  อารมณ์เสียง่าย  ไม่มั่นคง   ขวัญหนีดีฝ่อ   ไม่สง่างาม     เรากำลังอยู่ในโลกของความเป็นจริง   ไม่ใช่โลกของความเพ้อฝัน   เราเชื่อว่าเอกภาพของพระเจ้าต้องมาก่อน   มาโดยทางพระบิดา  และพระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์    และนอกจากการให้อภัยในสิ่งที่สมเหตุผลแล้ว ก็จะต้องเปิดโอกาสสร้างงาน สร้างรายได้ให้เกิดสภาพสมดุลย์    ให้มนุษย์อยู่อย่างมีศักดิ์ศรี   เราจะเห็นว่า มนุษย์แสวงหาโอกาสทางรายได้ให้กับตัวเองในการย้ายเข้าสู่ตลาดแรงงาน ในหัวเมืองใหญ่  คือกรุงเทพ มหานครเป็นต้น    นั่นคือภาพที่เห็นอยู่         หรือไม่ก็ย้ายสู่ต่างประเทศ ที่ความต้องการแรงงานและแรงงานได้รับผลตอบแทนสูง   เราต้องมองภาพรวมใหญ่และเกี่ยวข้องกับมนุษย์ทั้งหมด   ไม่ว่าชาติศาสนาไหน? ก็มีแนวโน้มเป็นแบบนี้   และยิ่งมีครอบครัว  มีเมีย  มีลูกมีหลายปากหลายท้อง  มนุษย์เกือบทุกคนจะต้องคิด ศาสนาจักรของพระเยซุคริสต์แห่งสิทธิชนยุคสุดท้ายก็ช่วยได้ในระดับหนึ่ง  คือ เราอยากกระตุ้นให้สมาชิกทุกคนมาประชุมและหนุนใจในทางของพระผู้เป็นเจ้า  เราก็พยายามจัดตั้งศูนย์หางาน     แต่องค์กรของเราก็ยังไม่แข็งแรงพอ  พูดกันตามตัวเลขคนที่รับบัศติศมา  มีมาก แต่คนที่มั่นคงจริงมาประชุมประจำ มีอยู่น้อย เนื่องจากกระแสของโลก ทำให้เกิดอาการ “ขวัญหนีดีฝ่อ “ เราทำได้ระดับหนึ่งแค่นั้นเองก็เป็นหน้าที่ของรัฐที่ต้องกระจายรายได้กระจายอาชีพมาในชนบท  หรือส่งเสริมอาชีพ อย่างจริงใจ  อย่าทำเหมือนผักสวนครัวรั้วกินได้นะ จากคุณ : anuwat5 - [ 10 ม.ค. 50 23:57:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 การเรียกร้องต่อรัฐอย่างเดียวก็ไม่ถูกต้องเสมอไป ในยุคบุกเบิกของศาสนาจักรของเรา คนในยุคนั้นได้ต่อสู้กับสภาพอากาศที่หนาวเย็นยะเยือก  หลายคนต้องสังเวยชีวิตต่อการเดินทางไปสู่ซอลเล็ค ซิตี้ รัฐยูทาห์ พื้นที่รัฐยูทาห์ สมัยนั้นก็คือพื้นที่ทุรกันดารในสมัยนั้น มีหลายคนปรามาสว่า บ้า ไปอยู่ได้อย่างไร? และยูทาห์ยุคปัจจุบัน เป็นเมืองที่สวยงาม  และแปลกมาก คือเมืองที่มีแทบจะไม่มีการขายสุรา   ต้องขอบคุณผู้บุกเบิกทุกคน ถ้าไม่มีท่านเหล่านั้นศาสนาจักรของพระคริสต์แห่งสิทธิชนยุคสุดท้ายก็ไม่มาถึงเรา ขอบคุณตั้งแต่ท่านศาสดาโจเซพ สมิธ เรื่อยมาถึงปัจจุบัน และต้องขอบคุณการตัดสินใจของท่านบริคัม ยัง ที่เลือกรัฐยูทาห์ เป็นศูนย์กลาง และขอบคุณการตัดสินใจสร้างโรงงานผักกระป๋องในยุคนั้น สร้างแรงงานขึ้นมาอีกมาก สร้างรายได้ขึ้นมากับประชาชนในยุคนั้น จากคุณ : anuwat5 - [ 11 ม.ค. 50 00:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ปัญหาที่เกิดขึ้นในประเทศที่กำลังพัฒนา  ก็คือความยั่งยืนในการรักษาพันธสัญญากับพระเจ้าในเรื่องวันศักดิ์สิทธิ์วันอาทิตย์  มีความไม่ยั่งยืนไปถึงนิรันดร์  เนื่องจากความอ่อนแอของมนุษย์ เราต้องให้อภัย  และหาหนทางแก้ไข ในประเทศที่กำลังพัฒนา เรายอมรับว่าต้องทำอะไร?หลายอย่างมากขึ้นกว่าปกติ นั่นคือการจัดตั้ง สถาบันการบัพติศมาแห่งประเทศ.....   คล้ายๆสถาบันการแต่งงาน   เป็นการทำพันธสัญญากับพระเจ้า สิ่งที่จะต้องมีก็คือ   +บัตรการเป็นสมาชิกผ่านพิธีบัพติศมาและระหัสประจำตัวสมาชิก   +การมีข่าวส่งถึงสมาชิก  และข่าวกิจกรรม  เช่น ผู้มุ่งหวังบัพติศมา    ข่าวการอบรม สัมมนา ปฐมนิเทศน์ สมาชิกรุ่นต่างๆ  ข่าวรายชื่อสมาชิกผู้รักษาวันศักดิ์สิทธิ์ และอยู่เต็มเวลาในสมาชิกรุ่นต่างๆ ถึงแม้จะไปทำธุระที่สาขาอื่น แต่เขามีบัตรที่จะไปแจ้งต่อสาขาอื่นของการมาร่วมประชุม   +การทำให้สมาชิกรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาจักรอย่างจริงๆจังๆ  และต้องการรักษาความยั่งยืนของพันธสัญญา +สถาบันบัพติศมานี้ก็มีความจำเป็นในการหนุนใจด้านความเชื่อ ความหวัง  ความรัก  ความผูกพันธ์ กับสิ่งที่ชอบธรรมทั้งมวล จากคุณ : anuwat5 - [ 11 ม.ค. 50 07:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรียนรู้มหากรุณาธิคุณของพระเจ้าผ่านพิธีศักดิ์สิทธิบัพติศมา http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5002373/Y5002373.html จากคุณ : anuwat5 - [ 11 ม.ค. 50 13:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นอกจากเราจะต้องหนุนใจกันและกันให้มากเพื่อให้เกิดการเติบโตในหนทางของพระองค์แล้ว  และเพื่อรักษาพันธสัญญานิรันดร และ การเป็นนิตย์นิรันดร์ หรือทรรศนะนิรันดร์ไม่ให้เสื่อมหายไปแล้ว สิ่งที่พระคริสต์เรียกร้องให้มนุษย์ชาติมาหาพระองค์มีรางวัลที่คุ้มค่ารออยู่  ที่ผู้ที่ทำพันธสัญญาบางคนเห็นการตอบสนอง ทางจิตวิญญาณ ก็คือของประทานศักดิ์สิทธิ์พระวิญญาณบริสุทธิ์   ร่างกาย  ___เกิดใหม่ในแผ่นดินพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ อารมณ์______ดินแดนรมณ์ดีซึ่งเป็นรางวัลของจิตวิญญาณที่ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าและดีพร้อม สังคม____เป็นกลุ่มผู้รอการเสด็จมาครั้งที่2ของพระเยซูคริสต์ในการพิพากษาสู่ ชีวิตนิรันดร์และรัศมีภาพชั้นสูง ชั้นกลาง และชั้นต่ำ จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 02:57:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เท่าที่เราจำได้ในทฤษฏีการพัฒนาการของอีริคสันเช่นเดียวกัน พระเจ้าของเราได้เตรียมเราผ่านอาหารแห่งชีวิตคือองค์พระเยซูคริสต์สู่อาณาจักรของพระองค์ เป้าหมายในวัยเกิด  วัยทารก พ่อแม่ต้องทำให้ลูกรู้สึกวางใจ  ในการให้น้ำให้นมตอบสนองความต้องการของลูก เด็กที่มีปัญหาในการพัฒนาการคือเด็กจะ ไม่วางใจ คือพ่อแม่ปล่อยให้เด็กหิวนม  ปล่อยปะละเลย ให้ร้องกระจองอแง โดยไม่ตอบสนองอะไรเลย เช่นในทางจิตวิญญาณคำหนุนใจอะไร?ก็ไม่มี ช่วงต่อมาเด็กจะเรียนรู้การขับถ่าย รู้จักกลั้น รู้จักปล่อยเป็นที่เป็นทาง    เป็นการเรียนรู้การควบคุมหน้าที่ ถ้าเด็กควบคุมการทำหน้าที่นี้ไม่ดี  เด็กจะรู้สึกอาย SHAM ช่วงต่อมาเด็กมีการเรียนรู้เรื่องปมทางเพศ การเรียนรู้ความเป็นเพศหญิง เพศชาย  ถ้าเด็กเรียนรู้ช่วงนี้อย่างถูกต้อง อย่างมีความรับผิดชอบ   การพัฒนาการในอนาคตก็จะดี แต่ถ้าเกิดปัญหาการพัฒนาในช่วงวัยนี้  เด็กจะสับสนทางเพศ  และเกิดปมแห่งความรู้สึกผิด  หรือเป็นคนที่ไม่ควบคุมบทบาททางเพศของตน ส่วนวัยต่อมาต้องไปค้นดู  อาจไม่ถูกต้องนัก ต้องไปค้นดูเองนะ ช่วงต่อมาวัยก่อนเรียนหรือวัยเรียน  เด็กจะฝึกทักษะประสาทตากับทำมือประสานกัน  จะทำให้เด็กรู้สึกเด่นขึ้น รู้สึกว่ามีค่า  มีความภูมิใจตัวเอง แต่ในทางกลับกันก็รู้สึก ด้อย ช่วงวัยรุ่น  จะแสวงหาเอกลักษณ์ของตัวเองว่าจะเป็นอะไร? ตามความประทับใจของดารา หรือนักกีฬา หรือบุคคลที่ตัวเองโปรดปราณ   ถ้าวัยรุ่นพัฒนาการดี  ก็จะมีเอกลักษณ์  ถ้าพัฒนาการไม่ดีก็จะสับสนกับบทบาทของตัวเอง ช่วงวัยเจริญพันธ์   มนุษย์ชอบอยู่เป็นสังคม มนุษย์ส่วนใหญ่มีครอบครัว  ถ้ามนุษย์ไม่กล้าทำพันธสัญญาที่จะร่วมหลับนอน อยู่กินร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเพศตรงข้าม อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างในจิตใจ ให้มนุษย์ไม่กล้าเข้ามามีบทบาทในครอบครัว  มนุษย์ก็จะเดียวดาย ISOLATE ช่วงวัยกลางคน มนุษย์มีประสบการณ์เรียนรู้หลายอย่าง เขาก็จะเป็นที่ปรึกษา  ผู้ทรงภูมิปัญญาในสังคม ช่วงสุดท้ายก็คือมนุษย์ได้ผ่าประสบการณ์ต่างๆมามากมายในชีวิตทั้งสุขทั้งทุกข์ การพัฒนาการขั้นสุดท้ายคือมนุษย์จะไม่กลัวการดำรงค์ชีวิตอยู่และไม่กลัวการตาย จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 03:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปัญหาที่พบมากในโลกทุนนิยม  บริโภคนิยม ก็คือ ปัญหาการรักษาความยั่งยืนของพันธสัญญากับพระเจ้า เช่นเดียวกับปัญหาการหย่าร้างในครอบครัว กับปัญหาการไม่กล้าเข้ามาสู่พันธสัญญานิรันดรโดยบัพติศมา และได้รับมอบอำนาจฐานะปุโรหิตในการจัดการดูแลครอบครัวและสังคม   เช่นเดียวกับปัญหาการแต่งงานช้าของคนยุควัตถุนิยม   เราอยู่ในข่ายด้วย เมื่อมาพิจรณาคนแล้ว โดยทั่วไปอาจจะไม่ได้คิด แต่สิ่งที่เราคิดคือ การตัดสินใจแต่งงานคือการตอบสนองความรักที่ เรียกว่า อากาเป  และมีความรักอย่างอื่นร่วมด้วยเช่นความสวยงาม  ทางจิตวิญญาณ  ทางสายตา อารมณ์  และสังคม ร่วมด้วยเสมอ จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 04:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พระเยซูทรงเชื้อเชิญเราให้นำเอาแอกของพระองค์แบกไว้แล้วเรียนจากพระองค์  มัทธิว11:28-30 http://www.thaipope.org/webdual/40_011.htm การเชื้อเชิญที่ยิ่งใหญ่ 11:28 บรรดาผู้ทำงานเหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายหายเหนื่อยเป็นสุข The Great Invitation 11:28 Come unto me, all ye that labour and are heavy laden, and I will give you rest 11:29 จงเอาแอกของเราแบกไว้ แล้วเรียนจากเรา เพราะว่าเรามีใจอ่อนสุภาพและถ่อมลง และท่านทั้งหลายจะพบที่สงบสุขในใจของตน 11:29 Take my yoke upon you, and learn of me; for I am meek and lowly in heart: and ye shall find rest unto your souls. อธิบายว่า แอกคือท่อนไม้ ที่วางอยู่บนบ่าของคนหรือสัตว์ที่ลากเกวียนหนักๆ    แอกทำให้ภาระสมดุลและทำให้ง่ายขึ้นที่จะลากมัน การรับแอกของพระคริสต์แบกไว้ คือการทำตามพระประสงค์ของพระองค์ด้วยความถ่อม และยอมให้พระองค์นำทางชีวิตเรา จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 04:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พระเยซูไม่ได้เป็นแค่พระอาจารย์   หรือผู้นำของโลกที่ทรงอำนาจ  จนชาวโลกยกย่อง มีวันฉลองวันเกิดที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น  แต่พระองค์ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  และพระผู้ไถ่ของโลกด้วย  สำคัญตรงที่เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของคุณและผมด้วย จริงอยู่  ....มีถนนหลายสาย   นำผู้คนที่จริงใจ มาสู่  แผ่นดินของพระผู้เป็นเจ้า เนื่องจากเราเชื่อในความเมตตาและยุติธรรมของพระองค์ แต่ผู้ที่จะมีสิทธิพิเศษและพรของการเป็นพลเมืองในนั้นต้องปฏิบัติหลักธรรมและพิธีการแห่งพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ " จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 04:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วันศักดิ์สิทธิ์  ขอให้ทุกคนพยายามไปรับรอยประทับของพระเจ้า  อันเกิดจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ พระวิญญาณบริสุทธิ์ ไร้รูป เป็นพระคำของพระเจ้า สามาถรับเขามาในรอยประทับของจิตใจได้ รูป   เวทนาการรับรู้   สัญญา    สังขาร  วิญญาณ จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 14:00:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เราวิเคราะห์แบบนี้ เมื่อจิตใจทั้งความคิดอารมณ์ความรู้สึกเราแสวงหาไปที่พระเจ้า  ก็คือพุ่งตรงไปที่พระเจ้า โดยการผ่านการนมัสการ สรรเสริญ ขอบคุณ  จนถึงการถวายตัว และเข้าทำพันธสัญญากับพระองค์และรักษาพระบัญญัติทุกวัน ไม่ใช่เฉพาะวันอาทิตย์   แต่วันอาทิตย์ต้องมารายงานตัวเข้าประจำการในการเลือกและเรียกให้ทำกิจการของพระองค์  ก็ได้รับการแก้ไขทั้งนิสัยที่เสียๆ   หายๆจนถึงหายนะ  ได้รับการแก้ไข จิตใต้สำนึกที่คุกคามด้วยภูมิอันธพาล  ภูมิเปรต  ภูมินรกที่คุกคามและโผล่ออกมาตามการกระทำสมัยก่อนๆ ก็ถูกลบ  ถูกล้างจากรอยประทับแห่งความทรงจำของบัพติศมา  และของประทานจากพระวิญญาณบริสุทธิ์  ชีวิตก็สมดุลย์มากขึ้น  และมาเพิ่มเติมพัฒนาคุณธรรมความสว่าง ความชอบธรรมในวันซาบัธ อีกเรื่อยๆ  ความเอกภาพในพระผู้เป็นเจ้า และ ความสมดุลย์ในชีวิตที่กลับใจแล้วก็มีการเปลี่ยนแปลงทางที่ดีขึ้น บวกกับคุณธรรมในการอดทนถึงที่สุด ในการเดินอยู่บนทางตรงและแคบ ก็จะทำให้ชีวิตเกิดผลมากขึ้น เมื่อผลไม้มีผลมากขึ้น ก็แสดงโดยการอ่อนน้องถ่อมตนมากขึ้น หรือ  เมื่อรวงข้าวมีมากขึ้นก็จะโน้มตัวลง และมีความรักความเมตตามากขึ้น  ก็จะทำให้เกิดสภาพที่ดีพร้อม +ปราศจากตัวตน (Bodiless) ตัวตนเก่าได้ตายร่วมกับพระคริสต์บนไม้กางเขนและเกิดใหม่โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ +ปราศจากความหลงทะนง (Egoless) คุณจะเป็นอะไรเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต  เมื่อมาในพิธีศีลระลึกคุณก็คือพี่น้องร่วมพันธสัญญาคนหนึ่ง +ปราศจากกิเลส (Viceless) ผงคลีดินตามอำนาจของมารซาตาน จากคุณ : anuwat5 - [ 12 ม.ค. 50 18:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าคุณเป็นนักพัฒนาจิตวิญญาณจริงๆ คุณจะเห็นการคุกคามทั้งภายในของตัวคุณเอง  เมื่อคุณเห็นตัวคุณเองคุณก็จะเห็นคนอื่นถึงความไม่ดีพร้อม  บางครั้งเป็นความไร้มารยาท ความกักขฬะ ของอารมณ์นิสัย  หรือเรียกว่ารอยประทับของความทรงจำ นิสัย  จิตใต้สำนึกที่พุ่งพล่านขึ้นมา   หรือ สัญชาติญาณการต่อสู้เพื่อเอาชนะ เราจะต้องแทนที่รอยประทับเหล่านี้ ด้วยการวางใจในพระวิญญาณบริสุทธิ์  บางครั้งต้องใช้ความอดทนอดกลั้นจนถึงที่สุด  ต้องไวในการฟัง  ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ มนุษย์บางคนถูกฝีกสอนมาให้พึ่งพาต่อพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น  ไม่ได้พึ่งพาอะไร?ข้างนอกเลย ถ้าขาดความอ่อนน้อมถ่อมตนแล้วมนุษย์คนนั้นแทบจะไม่ไว้หน้าใครเลย ? เราดูกันแค่ภายนอกแต่ภายในเราไม่รู้เขาเป็นอย่างไร? เขาอาจจะสุภาพ  พูดจาไพเราะ วางตัวดี  ให้เกียรติผู้ใหญ่ และคนดี ทุกศาสนา ต้องจำไว้เลยว่ามนุษย์ไม่ได้ดีพร้อมไปทั้งหมด เราควรสื่อสารกันด้วยความสุภาพ ด้วยคุณธรรม ให้มันห่อหุ้มจิตใจเราไว้  แทนที่จะเปิดโอกาสให้กิเลส มันมาห่อหุ่มใจเรา เรากำลังอยู่ในโลกของการทดสอบทดลอง  เราเข้าใจตะหนักดีถึงความเศร้าโศก  ความผิดหวัง  งานที่ทำให้เกิดทุกข์  เลือด  หยาดเหงื่อและน้ำตา โลกใบนี้พระองค์เตรียมไว้เพื่อเรา ตั้งแต่การสร้างโลก และเราก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่จะพบกับพระองค์ มีท่านผู้ที่น่านับถือคนหนึ่งกล่าวว่า "พระบิดาเจ้าข้าแม้ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น   แต่ลูกก็เห็นพรมากมายที่จะมาถึงลูกในฐานะบุตรหรือธิดาคนหนึ่งของพระองค์  ในการรับร่างกายนั้น  ลูกเห็นได้ว่าในที่สุดลูกจะเป็นอมตะเช่นพระองค์ ลูกจะเอาชนะผลของบาปได้และถูกทำให้ดีพร้อม และด้วยเหตุนี้ลูกจึงอยากจะไปที่โลกนั้นเมื่อมีโอกาส" และด้วยเหตุนี้เราจึงเกิดมา จากคุณ : anuwat5 - [ 14 ม.ค. 50 20:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราต้องเชื่อในการเปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลงนั้นต้องดีขึ้น และทวีขึ้น ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ที่จะสามารถลบล้างพระอาญาจากรอยประทับ  ความจำ นิสัยที่เสียๆ  สัญชาติญานที่ไม่ดี  ด้วยประจักษ์พยานในพระวิญญานบริสุทธิ์ เหรียญมีสองด้านฉันใด  พระเจ้าก็มีทั้งพระเมตตา และพระอาญาฉันนั้น   มีกฏหลักอยู่ 2  ประการ  คือการให้รางวัล    และการลงโทษ ส่วนใหญ่มนุษย์มองสิ่งที่ตาเห็นคือการให้รางวัลที่เป็นเงิน เป็นวัตถุ  มนุษย์จึงดิ้นรนหาเงิน หาวัตถุ ซึ่งเป็นการมองที่แคบไป     ซึ่งรางวัลและการลงโทษที่แท้จริงคือ ทางวิญญาน   โลกคือสนามทดลองทดสอบของมนุษย์  เป็นแค่แบบฝึกหัดธรรมดาๆ   ผู้ให้รางวัลและการลงโทษที่แท้จริงคือพระเจ้า   เราทุกคนอยู่ในอุ้งพระหัตถ์ของพระองค์ จากคุณ : anuwat5 - [ 15 ม.ค. 50 10:49:06 ]