ความคิดเห็นที่ 1 คุณเป็นผู้หญิงไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่า แต่สำหรับผมภาษาอังกฤษก็เหมือนผู้หญิง ถ้าเราชอบใครก็อยากอยู่ใกล้ อยากเจอทุกวัน ผมคิดอย่างนี้ก็เลยพยายามหาภาษาอังกฤษฟังทุกวัน หลักๆก็จากเพลง, หนัง หรือจากในเน็ต หาหนังสือภาษาอังกฤษมาอ่านบ่อยๆ และที่สำคัญคือพยายามหาคนต่างชาติคุยด้วย ตอนนี้ก็คุยได้ระดับหนึ่ง แต่เรื่องเขียนเนี่ยไม่ค่อยเก่งเลย เพราะสมัยเรียนไม่ค่อยจำไวยากรณ์ เวลาเขียนเลยเขียนไม่ค่อยถูกหลัก ไม่ต้องกลัวครับ ทุกภาษามันเหมือนกัน คือ ฟัง พูด อ่าน เขียน ถ้าคุณฟังไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็พูดได้ แล้วอย่างอื่นก็จะตามมา ตอนเด็กคุณก็ฟังคนอื่นพูดภาษาไทยมา คุณจึงพูดได้ แต่คุณไม่รู้ตัวว่ากำลังหัด แต่กับภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาแม่ คุณรู้สึกว่าไม่คุ้น รู้สึกว่าต้องหัด เลยทำให้มันรู้สึกยาก เอาใจช่วยครับ จากคุณ : terrific ton - [ 23 มี.ค. 51 01:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรานะเคยโดนครูตอนม.2ว่าเราเอาอะไรมาส่ง  ผิดทั้งนั้นเลย  (ตอนนั้นโดนเรื่องtense)  เราเลยแค้นมากเพราะอายเพื่อน  เราจึงแอบฝึกอ่าน  ฝึกฟัง  ฝึกพูดอ่ะค่ะ  จากหนัง  จากคนต่างชาติ  จากในตำราบ้าง  ก็เลยทำให้ได้เกรด  A  ในตอนนี้  ทั้งที่เมื่อก่อนเราได้1  ตลอดเลยง่ะ  คือเราว่าทักษะมันต้องไปพร้อม  ๆกันอ่ะค่ะ  ทั้งพูด  อ่าน  เขียน  จึงจะเข้าใจ  แต่ฟังนี้ต้องใช้เวลาสักนิดนึง  เราพูด  อ่าน  เขียนได้  แต่ตอนนี้มีปัญหาเรื่องฟังค่ะ  เพราะว่า  คนที่เราพูดด้วย  เค้าเข้าใจเราเพราะเราใช้มือบ้าง  ท่าทางบ้างเวลาคุยกับฝรั่ง  แต่เราฟังเค้าไม่รู้เรื่อง  เค้าก็ต้องใช้ท่าทางช่วยคุยกับเราอ่ะค่ะ  แต่ก็เข้าใจนะ  ถ้าเป็นแบบฟังเพลงหรือข่าวจากวิทยุเราจะไม่ค่อยเข้าใจเพราะไม่มีภาพมาให้เราดู เป็นกำลังใจให้ค่ะ  เราว่ารู้ภาษาสนุกดีออกค่ะ  ได้คุยกับเพื่อน  ๆ  ต่างชาติมากมาย  ได้เปิดโลกทัศน์ อีกนิดนึง  ถ้าอยากเก่ง  ๆ  อยากสอบได้เยอะ  ๆ  ต้องลองเอาแบบฝึกหัดมาทำให้เกิดทักษะ  บางทีอ่านแวบเดียวก็เข้าใจและตอบถูกว่าตอบอะไร  เราเป็นคนที่ออกก่อนเพื่อนเสมอเวลาสอบอังกฤษ  ได้ท๊อปด้วยนะ  อิอิ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 51 03:48:43 จากคุณ : Fluoxtine - [ 23 มี.ค. 51 03:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านจากประสบการณ์ของ neemJaa(จขกท) กับคุณ Fluoxtine เห็นว่าคล้ายกัน แต่ให้ผลต่างกัน เป็น positive กับ negative outcome การเรียนภาษาสำหรับผู้ที่เรียนเป็นภาษาต่างประเทศนะคะ แล้วใจไม่ชอบเลย อาจยากกว่าคนที่มีใจรักเพราะอคติต่อภาษาที่เรียน มีงานวิจัยที่ให้ผลน่าเชื่อถือ เค้าสรุปออกมาว่า คนที่สามารถฝึกภาษาที่สอง หรือภาษาต่างประเทศสำเร็จ มีอยู่หลายข้อ แต่ดิฉันจะเลือกข้อที่เหมาะกับคุณจขกท ในฐานะที่ไม่ชอบภาษาอังกฤษนะคะ สิ่งที่คุณ neemJaa ต้องการก็คือ "แรงขับจากภายนอก" เพราะคุณ neemJaa ไม่มีแรงขับจากภายใน หรือความต้องการเรียนของคุณเอง นั่นคือ "เราจะสามารถพัฒนาภาษาต่างประเทศให้ดีขึ้นเนื่องจากมีแรงบังคับจากภายนอก หรือความจำเป็นในการใช้ภาษา" เราจะต้องเอาตัวเราไปไว้ในสถานการณ์ที่บีบบังคับให้เราต้องใช้ภาษาค่ะ คาดว่าตอนนี้คุณ neemJaa คงยังเป็นนักเรียน ยังไม่เจอสถานการณ์ที่ต้องบีบบังคับขนาดนั้น แต่ถ้าคุณ neemJaa เริ่มทำงาน และองค์กรนั้นมีความจำเป็นในด้านการใช้ภาษา ก็สามารถทำให้คุณเริ่มสนใจพัฒนาภาษาอย่างจริงจังได้ค่ะ แต่ถ้าตอนนี้ยังไม่ได้ทำงาน ก็อาจจะหางานพิเศษทำ ที่ต้องใช้ภาษาเยอะๆ หรือไม่ก็อาจไปเรียนคอร์สสั้นๆ ที่ตปท เน้นในที่ที่ไม่ค่อยมีคนไทยอยู่น่ะค่ะ จากคุณ : ผ่านมา - [ 23 มี.ค. 51 05:58:25 A:119.11.37.209 X: TicketID:166806 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กระทู้นี้ตรงกับประสบการณ์ของผมเป๊ะเลย 2 เรื่องด้วยกัน 1. มีเรื่องกับอาจารย์ ผมจบ ม.ศ.5 (สมัยนั้น) สายวิทย์ แล้วไปเข้า ABAC ผมมีข้อสงสัยเรื่องวิชาบัญชี ก็ถามอาจารย์ในชั้นเรียน อาจารย์ไม่ค่อยอยากจะตอบ แต่ชอบไปคุยเป็นวรรคเป็นเวรกับเพื่อนผมที่มาจาก ACC ซึ่งพื้นฐานบัญชีเขาดีอยู่แล้ว นับแต่นั้นผมไม่เข้าเรียน ไม่เข้าสอบ ไม่ drop ด้วย ยอมติด F ให้มันรู้เรื่องรู้ราวไปเลย พอขึ้นปี 2 เปลี่ยนอาจารย์ใหม่ คราวนี้ผมเรียน ปัจจุบันหน้าที่ของผมอย่างหนึ่งก็คือ วิเคราะห์งบการเงินของบริษัท และนำเสนอต่อที่ประชุม Board of Directors เป็นประจำทุกเดือน อย่าให้ความฝังใจแต่ครั้งอดีตส่งผลถึงปัจจุบันครับ ตัดมันทิ้งไปเลย 2. เรื่องภาษาอังกฤษ ก็อ่อนแหละครับ ปีแรกแทบไม่รอด แต่ผมจะต้องรอดให้ได้ ทำไงดี โชคดีตอนขึ้นปี 2 มีอาจารย์ฝรั่ง 3 คน สดๆ ซิงๆ จากอเมริกา มาพักที่อพาร์ทเม็นท์ติดบ้านผม ได้การละ! ผมก็ไปขลุกอยู่กับเขา วันเรียนเช้าก็ไปพร้อมกัน เย็นก็รอกลับพร้อมกัน กินข้าวเย็นเสร็จก็มานั่งคุยกัน เสาร์-อาทิตย์ก็พาเขาเที่ยว สามต่อหนึ่งและเขาพูดไทยไม่ได้เลยสักคำ นี่แหละที่ภาษาผมพัฒนาขึ้นมากในช่วงนั้น ปี 2 นั้นเองผมอาจหาญเข้าแข่ง Speech Contest ทั้งๆ ที่รู้ว่าแพ้ และเป็นการแพ้ที่น่าอายเสียด้วยเพราะแพ้เด็ก ACC แต่ผมไม่อาย ผมมีวัตถุประสงค์ของผม ใครจะว่ายังไงก็ช่าง นอกชั้นเรียน ผมคุยกับเพื่อนเป็นภาษาอังกฤษ คือมันพูดไทย แต่ผมตอบเป็นอังกฤษ มันว่าผมบ้า แต่ผมไม่สน ปี 4 ผมเป็นประธาน Speech Club ของ ABAC ที่เล่าให้ฟัง ก็เพื่อเป็นตัวอย่างที่คุณ ผ่านมา คห.3 บอกว่าถ้าสถานการณ์มันบังคับ คุณก็ทำได้ ดูๆ ไปแล้ว จขกท มีใจชอบภาษาอังกฤษอยู่ลึกๆ เป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว สลัดเรื่องอาจารย์ในสมัยนู้นนนน ทิ้งไปครับ โยนมันทิ้งทะเลไปเลย แล้วเริ่มใหม่ตั้งแต่วันนี้เลย ผมว่านะ คุณจะทำได้ดีกว่าผมเสียอีก จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม - [ 23 มี.ค. 51 09:00:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ้ ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย จากคุณ : neemJaa - [ 23 มี.ค. 51 13:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมก็เคยเป็นครับ กลัวอาจารย์มากๆๆๆ ไม่ชอบเลยตอนเด็กๆ จนโตขึ้นมา มีคนบอกให้ลองเปิดใจ..มองถึงความสนุก ร้องเป็นเพลง อ่านบทความต่างๆ อาจหาเรื่องที่เราชอบก็ก็ได้ครับ เช่น ผมชอบเครื่องบิน ก็หา Inflight magazine ของสายการบินต่างๆมานั่งอ่านเลย ก็สนุกดี เพราะในนั้นเป็นเรื่องที่เที่ยว ไม่ก็เครื่องบิน... เสน่ห์ของภาษาอังกฤษอีกอย่างนึงคือ ภาษาอังกฤษดิ้นได้ไม่ตายตัวครับ ชอบมากอันนี้ แปลไม่ได้ก็แปลคร่าวๆเดาๆไป สนุกดีออก ถ้าเจออะไรที่เราไม่รู้ลองเดาดูก่อนแล้วค่อยเปิด Dic. ถ้าเดาถูกกำลังใจจะเพิ่มขึ้นมาเลยละครับ อิอิ ชอบเล่นมากๆ จากคุณ : LDS (acazia) - [ 23 มี.ค. 51 18:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรียนภาษา อย่างที่เป็นภาษาครับ อย่าเรียนที่มันเป็นวิชา จากคำพูดของ 'จารย์ชัชชัย สถาบัน Access |||||||||||||||||||||||||||| ปล. ลองฟังเพลงบ้าง หรือดูหนังซาว์ดแทร็กบ้างครับ จากคุณ : Navyblue1990 - [ 23 มี.ค. 51 19:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าเราไม่ชอบอะไรบางอย่าง มันก็คงจะทำให้ชอบยากนะ ยิ่งมีหลายๆอย่างเสริมเข้ามายิ่งยากไปใหญ่ แต่เท่าอ่านมา จริงๆแล้วคุณ neemJaa ก็ไม่ได้เกลียดภาษาอังกฤษ แค่มีอะไรบางอย่างทำให้รู้สึกแย่กับมัน ใช่มั้ยคะ ถ้าเราชอบ เราอยากที่จะทำอะไร ก็อย่าให้อดีตมันมาขวางเราเลยค่ะ เราต้องทำให้ทุกคนเห็นว่าเราทำได้ อย่าไปคิดถึงเรื่องแย่ๆให้มันหมดกำลังใจเปล่าๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :) ป.ล. เราว่าคุณคงชอบภาษาอังกฤษแล้วก็อยากจะเรียนรู้มันอยู่แล้วแหล่ะ แต่แค่มีอดีตฝังใจ ป.ล. หนังฝรั่งตลกๆ ลองหามาดู อิอิ จากคุณ : kypsan - [ 23 มี.ค. 51 20:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มันก็จริงนะ ถ้าเป็นเด็กๆ แล้วมีอะไรที่ฝังใจ มันก็ทำให้เราไม่กล้าสู้ความจริงได้เหมือนกัน มาให้กำลังใจ ฮึดสู้นะคะ จากคุณ : thaispicy - [ 24 มี.ค. 51 01:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาให้ power heart ครับ  555555...... สมมติว่าดาราหนังที่คุณชอบมาเที่ยวเมืองไทย แล้วคุณต้องพาไปเที่ยว เทคแคร์โน่นนี่นี่นั่นครับ     คุณอาจมีแรงฮึดอยากพูดภาษาอังกฤษขึ้นมามากขึ้น จากคุณ : ไข่ต้มกะนมอุ่น - [ 24 มี.ค. 51 15:34:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอตอบแบบไม่ได้อ่านความเห็นของคนอื่นนะคะ (ไม่ทราบว่าจะซ้ำหรือเปล่า) ในเมื่อใจคุรเองอยากพูดได้ อบากอ่านได้ อยากเก่งอังกฤษอยู่แล้ว ก็ทำไมจะไม่ชอบล่ะคะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว แถมความคิดจะเก่งภาษาก็เป็นเรื่องที่ดี ก็ลงมือเลยค่ะ ทำตัวเข้าใกล้ภาษาวันละนิด ไม่งั้นอาจจะลงเรียนเสริมดู เจออาจารย์ดีๆเข้าหน่อย เดี๋ยวก็ชอบไปเอง หรือจะศึกษาเองก็ได้ ดูทีวี ฟังวิทยุ ดูหนัง ที่เป็นภาษาอังกฤษก็ช่วยได้มากเลยนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : กบกินเดือน (กบกินเดือน) - [ 24 มี.ค. 51 15:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จขกท. เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เพราะเราเองก็เคยมีเรื่องกับอาจารย์ที่เป็นฟิลิปินส์ แต่จากเหตุการณ์วันนั้นกลับทำให้รู้ตัวว่า ฉันก็มีดีทางภาษาอังกฤษนี่หว่า ตอนเราเรียนประถม1 - 3 ภาษาอังกฤษตกต่ำมากๆ ไม่ได้เรียนพิเศษเพราะมันไม่มีกวดวิชาเหมือนเดียวนี้ มีแต่เรียนตอนเย็นกับครูที่มาสอนวิชารวมๆที่บ้านแล้วก็ไม่มีอะไร วิชานี้เกลียดมากเพราะท่องศัพท์เยอะ โรงเรียนคริสต์ท่องวันละเป็นสิบๆคำเลยนะคะ พอป.สี่เกิดมีแรงบันดาลใจค่ะ คือเราเกิดใฝ่ฝันจะไปเรียนทำหนัง ชอบมากๆพวก SFX จากหนังสตาร์วอร์ส(พ่อซื้อวิดีโอให้ดู) เด็ก ป.สี่ คนนึงเลยฟิตกลับมาตั้งใจเรียน ตั้งใจท่องศัพท์ พอมีเป้าหมาย จุดประสงค์ มันก็จะมีทิศทางที่ทำให้เรารักษาความตั้งใจไว้ได้ เราก็ภาษาอังกฤษขึ้นมาเป็น 4 จากเรี่ยๆดินน่ะค่ะ แล้วก็ไปแข่งพวกครอสเวิร์ด เวิร์ดอัพ ตอนม.ต้น อ่านหนังสือภาษาอังกฤษได้สบายมาก (ตอนนั้นก็อ่านพวกนิยาย แล้วก็อ่านหนังสือเกี่ยวกับภาพยนตร์ค่ะ) ตอนม.สองมันมีเหตุค่ะ คือ เราไปทะเลาะกับอาจารย์ คือชีมาแขวะๆเพื่อนเรา แล้วก็ว่านักเรียนในชั้นแรง เราก็หันไปงับด้วยคำพูดว่า "Are you teacher?" ชีหันมาเราก็ตอบกลับอีกว่า "Can you call yourself a teacher after say this to your students" หลังจากนั้นโต้ตอบแบบแรง เพราะเราทนไม่ไหวค่ะ ชีร้ายกับเด็กมาตลอด เธอโกรธมากแล้วพูดว่า เธอต้องไปพบครูใหญ่ หนูก็ตอบว่า ดีค่ะ จะได้เล่าให้ท่านฟังว่าเกิดอะไร  ชีเดินปังๆออกไป เพื่อนก็เฮกับเรา ตอนนั้นก็เสียวๆนะเพราะโทษของการทำแบบนี้คือไล่ออก แต่ตอนเที่ยงครูประจำชั้นมาหาเราก็ถามๆว่าเกิดอะไร เขาไปโวยวาย เราก็เล่าไปว่าเกิดเรื่องอย่างนี้ ครูก็นิ่งแล้วก็สอนว่า อย่าทำแบบนี้อีกนะ....หลังจากนั้น ครูนั่นก็ไม่มาสอนพวกเราอีก จริงๆคือออกไปเลยค่ะ ดีใจกันยกชั้นปีลามไปปีอื่นด้วย เพื่อนอีกห้องวิ่งมาบอก "เมื่อกี้มีคนด่ายัยMด้วยอ่ะ" เราก็...เอ่อ เราเอง เราเลยอคติกับคนฟิลิปปินส์นิดนึง แต่ก็คงจะเป็นแค่คนนั้นเพราะมิสที่เรารักมากก็เป็นฟิลิปปินส์ สอนตั้งแต่เราประถมเลย บางทีแผลฝังใจก็ต้องแก้ด้วยการเอาชนะ บางทีคุณอาจจะแค่เบื่อ หรือคิดย้อนไปถึงประสบการณ์ร้ายๆ ลองใช้การมองที่ข้อดีขอภาษาอังกฤษและข้อเสียของการเรียน จากนั้น ถ้าคุณจะเลิกล้มความตั้งใจอันดี ก็ขอให้ท่องข้อดีทั้งหมดออกมาแล้วตัดสิ่งที่รบกวนออกไปค่ะ จากคุณ : เกาลัด (kurika) - [ 25 มี.ค. 51 22:06:14 ]