เพื่อนสนิทเราเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นคนชอบช่วยเหลือคน สนุกสนานกับการขยายกิจการไปเรื่อย ๆ มีหนังสือจะขอสัมภาษณ์อยู่เรื่อย แต่เธอไม่ชอบ เมื่อวานเธอบ่นว่าลูกน้องที่ชอบไปปฏิบัติธรรมเป็นพวกเฉื่อยชา ไม่ชอบสังคม ขี้หลงขี้ลืม มีปัญหาในชีวิต เธอจึงไม่ศรัทธากับพวกที่ปฏิบัติธรรมเลย เราเป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสปฏิบัติธรรมปีละ 1 ครั้ง ๆ ละ7 วัน รู้สึกด้วยตัวเองว่าทุกข์น้อยลง เข้าใจเรื่องกรรมมากขึ้น วางเฉยในอารมณ์ได้มากขึ้น เราตอบว่าถ้าลูกน้องเธอไม่หันมาทางนี้อาจจะแย่กว่านี้นะ และการปฏิบัติหน้าที่คือการปฏิบัติธรรมด้วย เรารู้จักลูกน้องเธอหลายคนที่ชอบไปปฏิบัติธรรม แต่ถ้าเจ้านายไม่ชอบ ก็คงต้องพูดโกหก เราจะโน้มน้าวให้เธอเห็นได้อย่างไรว่า การปฏิบัติธรรมของลูกน้องเป็นเรื่องที่น่าสนับสนุน เพื่อนเราเธอเป็นคนมั่นใจตัวเองสุด ๆ เรียนก็เก่ง ทำอะไรก็ดูราบรื่นตลอด เพื่อนในรุ่นอิจฉาเธอทุกคน เราเองไม่รวยเท่าเธอ พูดไปเธอก็คงไม่ฟัง เพียงแต่อยากช่วยสนับสนุนลูกน้องเธอบ้างเท่านั้น หรือเพื่อนเราจะเป็นประเภทผู้ใดไม่เห็นทุกข์ ผู้นั้นไม่เห็นธรรม
เรามีงานเกี่ยวข้องกับเธออยู่เหมือนกันในฐานะคู่ค้า ไม่รู้เธอเล่าให้เราฟังนี่จะว่าเราหรือเปล่า ประมาณว่าไม่อยากให้เราเสียเวลาไปปฏิบัติธรรมน่ะค่ะ แต่ไม่กล้าว่าตรง ๆ
อยากถามว่าเราควรจะตอบเรื่องลูกน้อยที่ไปปฏิบัติธรรมแล้วถูกหาว่าไม่ชอบเข้าสังคม เฉื่อยชา มีปัญหาอย่างไรดีคะ
จากคุณ :
พลอยแหวนแสนสวย 
- [
10 ก.พ. 48 17:07:54
]
หัวหน้ามองว่าคนที่ชอบไปปฏิบัติธรรมเป็นคนที่เฉื่อยชา มีปัญหา จะตอบอ่างไรดี
