ความคิดเห็นที่ 1 ๒. เปือยย / ตะแบก เบื้องหน้าแมกไม้สูง เปือยยใหญ่หยัดต้น เหยียดกิ่งสยายใบเย้ยกาลเวลาอยู่บนซากปรักหักพังมานานเนิ่นนาน ในความเงียบงัน ใบไม้ค่อยๆ ปลิดร่วงถมทับรอยจำหลักบนเนื้อหินที่หลับไหลและนิทรากาลอยู่ใต้ภวังค์ กระแตไต่ไม้ - เฟิร์นอิงอาศัยบนต้นเปือยยใหญ่อยู่คู่กันจนรู้ใจ ผลิช่อใบโอบรัดเปือยยใหญ่ไว้แน่น ค่อยๆ ไต่จากโคนต้นขึ้นสู่เรือนยอด ความพยายามของไม้สามัญ พืชต่ำชั้นที่หยัดยืนขึ้นสู่ที่สูง และไม่นำพาต่อสิ่งใดๆ .. วิ้ววววว..วะ วะ วิ้ววววววววว ภาพใบไม้ที่คว้างหล่นจากเรือนยอดสู่โคนต้น ไร้เสียงแต่สัมผัสได้ถึงสำเนียงที่ก้องอยู่ในโสตประสาท วิ้ววววว..วะ วะ วิ้ววววววววว เปือยยทิ้งใบร่วงตลอดเวลา ปลิวแทรกไปในหว่างรอยแตกของกองหิน ใบซ้อนใบถมทับอยู่บนซากศิลาอย่างไม่ใยดี . . เปือยย – เขียนและออกสำเนียงแบบกัมพูชา ภาษาไทยแปลว่าต้นตะแบก สงง เปือยย = ป่าตะแบก จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ๓. ขนดใบ ฟูมฟักพักตัวจนได้เวลา ค่อยๆ ยืด ค่อยๆ คลายขนด กางใบชูก้านรับแสงและความรื่นรมย์ของชีวิต ตอนเด็กๆ เราเรียนรู้ว่าเฟิร์นเป็นพืชชั้นต่ำ ไม่มีดอก ไม่มีผล แพร่กระจายด้วยอับสปอร์ และอยู่คู่โลกมานับล้านปี แต่ไม้อีกนับพันที่ชูช่อและให้ผลให้เมล็ด กลับสูญพันธุ์และไร้การสืบต่อ ก็ไม่รู้เหมือนกันระหว่างไม้ชั้นสูงกับไม้ชั้นต่ำ อย่างไหนดีกว่ากัน ? ... (ตัดทอนจากกระทู้ปี ๔๓ ------------------ ริมสวน : “สร้อยนางกรอง- ช้องนางคลี่” หรือแค่พืชชั้นต่ำ ? --------------) จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:18:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๔. นาฎการของพืชชั้นต่ำบนสถานที่สูงศักดิ์ ค่อยๆ ยืด ค่อยๆ คลายขนด กางใบชูก้านออกลายพรรณพฤกษาบนเนื้อหินสีชมพู โบกลายอ่อนไหวล้อสายลมอยู่บนหน้าบันของบันเตียเสร็ยํ เมืองเสียมเรียบ บันเตียเสร็ยํ – หรือในสำเนียงไทยว่าบันทายสรีแปลว่าป้อมสตรี เป็นปราสาทหินที่สมบูรณ์และลวดลายงดงามจนได้รับการยกย่องว่า “รัตนชาติแห่งปราสาทหินเขมร” บันเตียเสร็ยํอยู่ท่ามกลางสงง เปือยย หรือป่าตะแบก ห่างออกไปจากตัวเมืองเสียมเรียบทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณยิ่สิบกิโลเมตร พราหมณ์ยาชวรหะ ขุนนางฝ่ายปกครองผู้ทรงอิทธิพล ได้ขอบรมราชานุญาติและเป็นผู้บัญชาการสร้างปราสาทแห่งนี้ในปีพ.ศ.๑๕๑๐ และเป็นศาสนสถานชั้นสูงสำหรับพราหมณ์ - ขุนนางชั้นสูงเท่านั้น เฟิร์นเป็นพืชชั้นต่ำ ไม่มีดอก ไม่มีผล แพร่กระจายด้วยอับสปอร์ และอยู่คู่โลกมานับล้านปี แต่ขุนนางชั้นสูงผู้สร้างสรรค์สถานที่สูงศักดิ์ กลับล่มสลายไปกับเงาของเวลา เฟิร์นไหวก้านล้อสายลมเบาๆ ราวกับว่าเพิ่งคลายขนดใบ ขนดใบบนลายหินล้อเล่นกับสายตาและความรู้สึก ราวกับว่าช่างแกะสลักผู้รังสรรค์เพิ่งลุกออกไปไม่นาน นาฎการระหว่างพืชชั้นต่ำและสถานที่สูงศักดิ์ที่ไล่ล้อเรียงกันมานานนับพันปี จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บันเตียเสร็ยํหรือบันทายสรีสร้างด้วยหินทรายแข็งสีชมพูทั้งหลัง ซึ่งถือว่าเป็นหินคุณภาพดีที่สุด คุณภาพของเนื้อหินที่ดีที่สุด จึงแกะสลักลายได้ดูนุ่มนวลอ่อนไหวราวกับว่าเนื้อหินมีชีวิต ปราสาทหินทรายสีชมพูหลังนี้เต็มไปด้วยลายแกะสลักที่ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ ทั้งรามเกียรติ์ นารายณ์สิบปาง พระวิษณุเทพ พร้อมลวดลายพรรณพฤกษาต่างๆ ขนดก้านใบ ลายดอกพุดตาน ขับให้ปราสาททั้งหลังดูมีชีวิตชีวา อากาศที่ร้อนชื้นและร่มไม้ใหญ่ช่วยหล่อเลี้ยงเฟิร์นสารพัด ทั้งนาคราช ก้านดำ ใบมะขาม กนกนารี ซ่อนตัวอย่างสงบเสงี่ยมอยู่บนสถานที่สูงศักดิ์อย่างเจียมตัว . ป่าเปือยยหยัดต้น เหยียดกิ่งสยายใบเย้ยกาลเวลาอยู่บนซากปรักหักพังของปราสาท ท่ามกลางความเงียบงัน ใบไม้ปลิดร่วงถมทับรอยจำหลักบนเนื้อหินที่หลับไหลและนิทรากาลมายาวนาน และเนิ่นนาน จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ในเงื้อมเงาของป่า ฟ้า น้ำและอากาศร้อนชื้น ไลเคนค่อยๆ แทรกรากเล็กๆ ลงไปในเนื้อหิน ค่อยๆ เซาะเม็ดหินทรายออกจากก้อน ลบเหลี่ยมคมของลวดลายร่วงหล่นไปกับเหลื่อมของเวลา ไลเคนบางอย่าง พึงพอใจทิ้งเมือกเกาะแน่นและซอกซอนลึกลงไปในเนื้อหิน ราวกับว่าพืชชั้นต่ำกำลังประกาศศักดาบนสถานที่สูงศักดิ์ . ในเงื้อมเงาของป่า ฟ้า น้ำและอากาศร้อนชื้น ชาวกัมพุชค่อยๆ ล้มหายตายจาก เพื่อให้เทวะราชา พราหม์และขุนนางชั้นสูงให้เติบโตต่อไป ชาวกัมพุชค่อยๆ ล้มหายตายจากและกองซ้อนทับสูงขึ้นๆ เพื่อให้เหล่ามวลปราสาทหิน เทวาลัยและมฤตกเทวาลัยซ้อนสูงขึ้น ๆ เพื่อประกาศความยิ่งใหญ่ของเทวะราชา ในเงื้อมเงาของป่า ฟ้า น้ำและอากาศร้อนชื้น ไลเคนค่อยๆ ล้มหายตายจาก ทิ้งเศษทรายเล็กๆ พร้อมฮิวมัสไว้บนลวดลาย เพื่อให้พืชชั้นต่ำและพืชชั้นสูงอื่นๆ ให้เติบโตต่อไป มอส เฟิร์นและตะไคร่น้ำต่างเติบโตงดงามบนซากสลายของไลเคน มอส เฟิร์นและตะไคร่น้ำต่างเติบโตงดงามบนซากปรักหักพังของปราสาทหิน พลังของธรรมชาติ ซึ่งแม้จะทำงานอย่างเงียบๆ แต่ก็มีประสิทธิภาพเสมอกัน ตะไคร่น้ำ ไลเคน พืชชั้นต่ำที่ขับลายให้ดูเคร่งขรึม ดุดัน และราวกับว่าสิงห์คายท่อนพวงมาลัยเลื่อนไหลไปพร้อมกับเวลา จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พื้นผิวบางแห่งที่รอดพ้นจากการเป็นอาณานิคมของพืชชั้นต่ำสกุลต่างๆ ยังคงขับความงามท้าทายสายลมแสงแดด และส่งสายตาดูแคลนพืชชั้นต่ำอยู่กลายๆ เฉกเช่นลายครุฑคายพญานาค คมกริบ อ่อนช้อยทว่าดุดัน เช่นเดียวกับสายตาเย่อหยิ่งของพราหมณ์สูงศักดิ์จ้องมองชาวกัมพุชผู้ต่ำศักดิ์ จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:24:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ๖. บอบบางบนบึกบึนบนผิวหินที่ฉ่ำชื้น ทัลลัส – ไลเคนอีกชนิดหนึ่งมีรูปร่างคล้ายแผ่นใบไม้หรือกลีบดอกไม้ ค่อยๆ แทรกรากที่อ่อนนุ่มและบอบบาง ชอนไชรากเข้าไปตามหลืบหินของปราสาทบายน แรกสัมผัสรับรู้ถึงความหยาบกระด้างและบึกบึนของเนื้อหิน แต่ด้วยความมุ่งมั่นและอดทน ท้ายที่สุดไลเคนที่บอบบางก็คืบคลานเข้าครอบคลุมความบึกบึนไว้หมดสิ้น . อัปสรา หรือนางอัปสรค่อยๆ เยื้องกรายบ่ายเบี่ยงเรือนร่างไปบนหลืบหินบึกบึนของปราสาทบายน อัปสราค่อยๆ เยื้องกรายบ่ายเบี่ยงเรือนร่างรายรอบความแข็งแกร่งของชายชาตรี แรกสัมผัสรับรู้ถึงความหยาบกระด้างและหยิ่งทระนง แต่ด้วยเสน่ห์ทุกท่วงท่าและลีลาที่ยวนใจ ท้ายที่สุดเรือนเร่างที่บอบบางก็เข้าสยบเรือนร่างบึกบึนของชายชาตรีไว้จนหมดสิ้น พืชชั้นต่ำสยบความบึกบึนและแข็งแกร่งของเนื้อหินมานานนับพันปี ความบอบบางของอิสตรีสยบความบึกบึนและแข็งแกร่งของชายชาตรีมานานนับพันๆ ปี จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:26:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในเงื้อมเงาของป่า ฟ้า น้ำและอากาศร้อนชื้น ท่ามกลางความเคร่งขรึมของปราสาทบายน มอสและเฟิร์นต่างเติบโตงดงามบนซากสลายของไลเคน สีเขียวนวลตาและอ่อนหวานช่วยลบความแข็งกระด้างให้อ่อนนุ่มขึ้น สีเขียวยวนใจของเฟิร์นก้านดำที่เปราะบางยามอยู่ในเมือง กลับกลายเป็นปรากฎการณ์สามัญของพืชชั้นต่ำบนซากปรักหักพังของความรุ่งเรือง . พืชชั้นต่ำ ? แต่ไม่ต่ำชั้น ฉะนั้นไม่ต้องหลบ “ชายผ้าสีดา” เกาะเกี่ยวบนคาคบ “นาคราช” อิงซบพญาไม้ “กีบแรด” ช่อชูสู้ตะวันฉาย “ข้าหลวงหลังลาย” ไม่ระย่อ “สร้อยนางกรอง – ช้องนางคลี่” ไม่เคยท้อ เฝ้าพะนอรอเรียมอยู่เจียมตัว “กระแตน้อย” ไต่เต้นบนกิ่งไม้ เลาะเล่น “แพรสไบ” ช่างน่าหัว “อุ้งมือหมี” ปัดป้องภู่ภมรให้ห่างตัว “สไบนาง” ยั่ว ทิ้งชายให้ชายมอง (สอบวา - ๒๒ พ.ย. ๔๓ (ตัดทอนจากกระทู้ปี ๔๓ ------------------ ริมสวน : “สร้อยนางกรอง- ช้องนางคลี่” หรือแค่พืชชั้นต่ำ ? --------------) จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ๗. พืชชั้นต่ำและพืชชั้นสูงบนบายน “ข้าพเจ้าแหงนหน้าขึ้นไปยังปราสาทที่มีต้นไม้ปกคลุมอยู่ ซึ่งทำให้ตัวเองรู้สึกเหมือนคนแคระ และทันทีทันใดเลือดในตัวข้าพเจ้าก็เย็นแข็งขึ้นมา เมื่อเห็นรอยยิ้มชนาดมหึมาที่กำลังมองลงมายังข้าพเจ้า แล้วก็รอยยิ้มอีกด้านหนึ่งเหนือกำแพงอีกด้านหนึ่ง แล้วก็รอยยิ้มที่สาม แล้วก็รอยยิ้มที่ห้า แล้วก็ที่สิบปรากฏจากทุกสารทิศ เหมือนมีตาคอยจ้องมองอยู่ทุกทิศทุกทาง” (ปิแอร์ โลตี – นักแสวงบุญแห่งเมืองพระนคร / Pe’lerin d’ Angkor) ในเงื้อมเงาของป่า ฟ้า น้ำและอากาศร้อนชื้น ท่ามกลางการอารักขาของกาลเวลา ไลเคนค่อยๆ ล้มหายตายจาก ทิ้งเศษทรายเล็กๆ พร้อมฮิวมัสไว้บนลวดลาย เพื่อให้พืชชั้นต่ำและพืชชั้นสูงอื่นๆ ให้เติบโตต่อไป มอส เฟิร์นและตะไคร่น้ำต่างเติบโตงดงามบนซากสลายของไลเคน ไทรและไม้ใหญ่อื่นอาศัยความฉ่ำชื้นของพืชชั้นต่ำเพื่อหล่อเลี้ยงการเติบโต แรกค้นพบปราสาทบายน ปิแอร์ โลตีจึงต้องบุกป่าฝ่าดงไม้ใหญ่เข้าไปสยบอยู่ใต้รอยยิ้มบายน ในเงื้อมเงาความยิ่งใหญ่ของศาสนาพราหมณ์ ชาวกัมพุชผู้ต่ำต้อยค่อยๆ ล้มหายตายจาก ทิ้งจิตวิญญาณไว้บนรอยสลักและลวดลายของปราสาทหิน เพื่อให้ลัทธิเทวะราชาและศาสนาพราหมณ์รุ่งเรืองสืบต่อไป ปราสาทหินใหญ่โตและงดงามบนซากเสื่อมโทรมของชาวกัมพุช พราหมณ์และเทวะราชา ใช้ร่มเงาของปราสาทหินและผู้คนหล่อเลี้ยงการเติบโตของตนเอง จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:30:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ๘. ไทร - รากที่บอบบางทำลายล้างปราสาทที่บึกบึน “ทุกวันนี้ ต้นไทรเป็นผู้ปกครองเมืองพระนคร เนื่องจากทั่วทั้งพระราชวังและเทวาลัยต่างๆ ได้ถูกมันแทรกเข้าไปอย่างอดทนจนแตกแยกออกจากกัน ทุกหนทุกแห่งมันแผ่กิ่งก้านเรียบๆ สีจางๆ ไชชอนไปทั่วราวกับวงขอของงู และแผ่ใบที่หนาแน่นขึ้นเป็นพุ่ม ในตอนแรกก็เป็นเพียงเมล็ดพืชเล็กๆ ที่ถูกลมพัดพามาตกยังลวดลายใต้ชายคา หรือบนยอดของปรางค์หลังหนึ่ง แต่ทันทีที่มันงอกก็จะหยั่งรากลงเหมือนเส้นด้ายบางๆ ที่แซมอยู่ระหว่างก้อนหินและย้อยลงมายังพื้นดินตามสัญชาติญาณอันแน่วแน่ และในที่สุดเมื่อรากนั้นสัมผัสถึงดิน มันก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วและเจริญเติบโตด้วยรสดินที่เลี้ยงชีวิต จนกระทั่งเติบใหญ่มีขนาดมหึมา ฉีกและดุนให้หลุดจากแนวแบ่งแยกกำแพงให้แตกออกจากกัน จากยอดลงมาถึงฐาน ป่าทึบได้โอบปราสาทไว้โดยรอบ ทั้งเกี่ยวรัดและทำให้โบราณสถานผุพัง ต้นไทรขนาดมหึมาที่ฝักรากไปทั่วโบราณสถานและเติบโตแม้กระทั่งบนยอดปราสาท ทำให้ขนาดของปรางค์กลายเป็นเหมือนฐานของต้นไทร ประตูทางเข้าบางแห่งก็ถูกบังด้วยรากไม้จำนวนนับพันๆ ราก สิ่งก่อสร้างซึ่งไม่มีอะไรป้องกันตัวจึงถูกทำลายลงด้วยประการฉะนี้” ปิแอร์ โลตี นักแสวงบุญแห่งเมืองพระนคร (Pe’lerin d’ Angkor จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สปอง – สมพง – สะพุง ค่อยๆ เหนี่ยวเสาหินข้างๆ ไว้ไม่ให้ลื่นไถลเวลาเหยียบตะไคร่หิน เบื้องหน้าต้นสมพงยักษ์สยายรากลงคลุมเรือนยอดปราสาทตาพรหม ยึดหินแต่ละก้อนไม่ให้กระจายจากกัน บีบรัดราวกับว่าราหูกำลังอ้าปากกลืนกินสุริยะและจันทราก็มิปาน .. ท่ามกลางลมกระโชกและใบไม้ร่วงกระจายควะคว้าง ปราสาทศิลาทั้งหลังทรุดหายถล่มเป็นกองหินขนาดมหึมากลิ้งระเกะระกะอยู่ในความเงียบ รากของต้นสมพงที่หนา-หนักและแน่น ได้เบียดแทรกทำลายปราสาทให้จมหายอยู่ในความหลับไหลของกาลเวลา รากต้นสมพงขนาดใหญ่คะเนอายุนับร้อย ปีที่แผ่รากยึดเอาโครงหินสลัก ประดุจดังวงแขนที่อบอุ่นของพระราชมารดาที่โอบกระชับ เพื่อปกป้องพระราชบุตรเยาว์วัย จากคมดาบของเหล่าอริราชศัตรู พระราชบุตรเยาว์วัยได้เติบใหญ่อยู่ภายนอกพระราชฐาน และหวนกลับมากอบกู้ราชอาณาจักร พร้อมชับไล่ชนชาติจาม และเสวยราชสมบัติในพระนามพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ “ การกระทำกุศลบุญนี้ ด้วยกตเวทิตาคุณอันสูงสุดแก่พระราชมารดา พระราชาได้ทรงอธิษฐานว่า ด้วยผลแห่งบุญที่ข้าพเจ้าได้ประกอบกรรมดีนี้ ขอให้พระมารดาของข้าพเจ้าผู้ซึ่งหลุดพ้นจากสังสารวัฏแล้ว จงสุขสำราญอยู่ในสภาวะแห่งพุทธเทอญ ” ข้อความจารึกท่อนสุดท้ายกลางปราสาทตาพรหม ระบุว่าพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ สร้างปราสาทตาพรหมถวายแก่พระราชมารดา จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ คุณสอบวา หายไปนานคิดถึงจัง จากคุณ : กระรอกขาว - [ 22 พ.ย. 45 10:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อเลี้ยวหลบรากไม้ แฝงกายสู่คูหากลาง ท่ามกลางความสงัดเงียบ ใต้พรายแดดอ่อนเรืองที่ส่องทะลุแมกไม้ลงมา นางอัปสราค่อยๆ โผล่ออกมาจากซากปรักหักพังของก้อนหิน ใบหน้างามแช่มช้อยลอยเด่นออกมาจากซากหินสลัก และเก่าคร่ำด้วยคราบตะไคร่และไลเคน ความบอบบางที่ซ้อนทับความบอบบางบนความบึกบึนของสถานที่สูงศักดิ์ .. จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ๑๐. อัปสรา นางอัปสรายิ้มสงบ มือซ้ายถือดอกบัว มือขวายกขึ้นยันซุ้มเรือนแก้วแบกรับน้ำหนักของหินทั้งกองที่กดทับลงมาเกือบพันปีไว้ รอบคอสวมกรองศอ พาหุรัด กำไลข้อมือข้อเท้า หน้าอกกลมกลึง เอวคอดรับกับสะโพกผายใต้ผ้านุ่งจำหลักลายละเอียดยิบ มองเห็นเป็นเงาไหวๆ ราวกับว่ากำลังจะเดินออกมาจากอดีตแห่งความรุ่งโรจน์ของราชสำนักกัมพูชา จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ราวกับว่าความงามของอัปสราช่วยลบเหลี่ยมบึกบึนของปราสาทหินให้ดูนุ่มนวล ราวกับว่าร่ายรำที่ยวนตาและลีลาที่ยวนใจของเหล่าอัปสรานับพันองค์ บนผนังปราสาทนครวัดเป็นมนตราที่เรียกสายตาผู้คนให้จับจ้อง ราวกับว่าดอกบัวคือดอกไม้สูงศักดิ์ที่ใช้ในการบูชา และราวกับว่าเรือนร่างที่บอบบางของอัปสราบดบังความบึกบึนของชายกัมพุชไว้หมดสิ้น จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ๑๑. บัว - กลีบบอบบางและจุดเริ่มต้นของความรุ่งโรจน์ “ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของประชาชน จากกษัตริย์ผู้มีเชื้อชาติที่บริสุทธิ์เปรียบประดุจดอกบัวอันยิ่งใหญ่ที่ขาดจากก้านแล้ว พระองค์ได้ปรากฏขึ้นประดุจการแรกแย้มของดอกบัว ” จารึกของอาณาจักรกัมพูชาโบราณ กล่าวถึงการขึ้นครองราชย์ของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๒ .. พระเจ้าชัยวรมันที่ ๒ เปรียบเสมือนผู้เริ่มสร้างความเกรียงไกรให้กับกัมพูชา ผู้มีเชื้อชาติบริสุทธิ์ประดุจดอกบัวนี้ ได้ประกาศปลดแอกกัมพูชาให้เป็นอิสระจากชวา นับแต่นั้นเป็นต้นมา ผ่านรุ่นต่อรุ่น คนต่อคน กัมพูชาได้ขยายพระราชอาณาจักรออกไปกว้างไกล ลัทธิเทวะราชาเริ่มก่อร่างขึ้น พลันหินก้อนแล้วก้อนเล่าได้ก่อร่างเป็นเรือนปราสาท ศาสนสถาน เทวาลัย เวลาผ่านไปนับหลายร้อยปี เรือนยอดปราสาทยิ่งมากขึ้น แต่ก้อนหินหลายแสนก้อนได้กดทับชีวิตของชาวกัมพุชให้มีแต่ความตกต่ำลงเท่านั้น .. จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พระเจ้าสุริยวรมันที่ ๒ ได้นำลัทธิเทวะราชาขึ้นสู่จุดสูงสุด พร้อมๆ กับที่นครวัด – มฤตกเทวาลัยของพระองค์ ได้แสดงความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของเทคนิคการก่อสร้างและพระราชอำนาจของอาณาจักรกัมพุชโบราณ ความยิ่งใหญ่ที่กดทับสามัญชนขาวกัมพุชไว้เบื้องล่าง . พลันที่หินก้อนสุดท้ายได้ถูกวางเหนือยอดปราสาทบายน ได้ตอกย้ำถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรกัมพูชาของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ ในขณะเดียวกันได้เป็นจุดเริ่มต้นของความตกต่ำของแผ่นดินกัมพูชาเช่นเดียวกัน ความเบื่อหน่ายของขาวกัมพุชที่ถูกปราสาทหินกดทับมาหลายร้อยปี ถูกปลดแอกด้วยปรัชญาการใช้ชีวิตในแบบพุทธศาสนานิกายหินยาน ความสมถะ อ่อนโยน ถ่อมตนและดอกบัวซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพุทธศาสนา ได้เติบโตและเบิกบานกลางใจของชาวกัมพุช พร้อมทั้งเร่งให้หันหลังจากลัทธิเทวราช และฉุดกระชากให้อาณาจักรกัมพูชาถึงกาลเสื่อมเร็วยิ่งขึ้น . จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ๑๒. บัว - กลีบแบบบางที่ล้มล้างความบึกบึน บัว กลีบที่แบบบางเป็นเหมือนต้นกำเนิดที่สร้างอาณาจักรที่แข็งแกร่งเกรียงไกร กลีบแบบบางที่เป็นสัญลักษณ์ของพุทธศาสนา ได้ล้มล้างความบึกบึนของเรือนปราสาท และลัทธิเทวราชาให้ถึงกาลอวสาน . “โอมนะมัสสิวายะ จำเป นะเคารา นะสีระกายายะ กัตตะปูระณะ กาวะนะสี จะกายอ นะมัสสิ วายะยายะ จะนะมัสสิวายะยอ .” (คาถาบูชาพระอิศวร - พระศิวะ) “โอม นะโมนารายะ นะมะภวันตุเม ทุติยัมปิ โอม นะโมนารายะ นะมะ ภวันตุเม ตติยัมปิ โอม นะโมนารายะ นะมะ ภวันตุเม ..” (คาถาบูชาพระนารายณ์) กงล้อเวลาเคลื่อนตัวไปไม่หยุดนิ่งบนแผ่นดินกัมพุช เสียงพร่ำสวดบูชาของลัทธิไศวนิกายและไวษณพนิกายในปราสาทหินค่อยๆ แผ่วเบา ความหยิ่งยะโสของเทวะราชาและพราหมณ์สูงศักดิ์ค่อยๆ เสื่อมลง .. จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อิติปิโส ภควา อะระหังสัมมา สัมพุทโธภควา . (บทถวายพรพระ) กงล้อเวลาเคลื่อนตัวไปไม่หยุดนิ่งบนแผ่นดินกัมพุช เสียงสวดบูชาของพุทธศาสนิกชนค่อยๆ ดังขึ้น หมายเหตุ ความขัดแย้งด้านศาสนาระหว่างพราหมณ์และพุทธ เป็นหนึ่งในปัจจัยภายในที่ทำให้กัมพูชาเริ่มเสื่อมอำนาจ หลังจากสิ้นยุครุ่งเรืองของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ อาณาจักรสุโขทัยและล้านนาเริ่มกล้าแข็งขึ้น เติบโตและเสื่อมสลายในท้ายที่สุด และเมื่อราชอาณาจักรพระนครศรีอยุธยาเติบโตและกล้าแข็งขึ้น กองทัพเจ้าสามพระยาได้กรีฑาทัพเข้าทำลายเสียบเรียบและอาณาจักรกัมพูชาจนล่มสลาย .. จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กงล้อเวลาเคลื่อนตัวไปไม่หยุดนิ่ง กงล้ออำนาจเคลื่อนตัวไปไม่หยุดนิ่ง สามัญสู่สูงสุด สูงสุดสู่สามัญ ต่ำชั้นฤาสูงศักดิ์ บอบบางหรือบึกบึน ต่างต่อสู้ กลืนกิน เกื้อหนุนและทำลาย และเป็นกงล้อปรากฏการณ์ที่เคลื่อนตัวไปไม่หยุดนิ่ง .. กงล้อเวลาเคลื่อนตัวไปไม่หยุดนิ่ง เฟิร์น ไลเคน ตะไคร่ เห็ด รา และพืชชั้นต่ำยังคงเติบโตและงดงามเคียงคู่สถานที่สูงศักดิ์ เปือยย ไทร สมพง และต้นไม้ขึ้นคลุมทับอย่างรวดเร็ว รากไม้และใบยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์ ชอนไขรากไปตามซากตะไคร่ไลเคน ชำแรกรากไปตามหลืบหิน ปกคลุมและเคี้ยวกลืนทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความเขียวทึบ เงาของอิสตรียังคงทาบทับไปบนสีเทาทึบทึม พืชต่ำชั้น รากไม้ที่บอบบาง และอิสตรีที่บอบบาง ต่างเคลื่อนตัวสัมพันธ์กับจังหวะของเวลา ท่ามกลางความเงียบ และนิ่งงันของปราสาทหินที่บึกบึน ................... จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับคุณกระรอกขาว งวดนี้หายไปนาน มัวแต่ร่อนเร่อยู่ที่โน่นที่นี่ เพิ่งกลับจากกัมพูชา มีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาฝากครับ หวังว่าคุณกระรอกขาวและทุกท่านคงสบายดี แล้วเจ้าแบมบูสบายดีบ่ ? คิดถึงทุกๆ คนเช่นกันครับ จากคุณ : สอบวา - [ 22 พ.ย. 45 10:53:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยินดีที่ได้เห็นนามปากกานี้อีกนะคุณสอบวา หายไปไหนมาตั้งนมนานครับ เพื่อนๆคิดถึงกันอยู่นะ ไม่น่าจะไปกองอยู่ที่เขมรได้ยาวนานขนาดนั้นนะครับ ประหลาดดีคุณสอบวาหายไปเขมร อีตากร๋วยชอบหายไปพม่า อย่างนี้เวลาผมหายตัวบ้าง ก็ต้องลงใต้อย่างเดียวสินี่ จากคุณ : อาร์ต9 - [ 22 พ.ย. 45 10:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอให้คุณสอบวา น้องเฌอ และสมาชิกในบ้านมีความสุขนะคะ เรียนจบแล้วหรือคะ เจ้าแบมบูมีปัญหาสุขภาพเยอะมากค่ะ เคยป่วยหนักเกือบไม่รอด ตับโต หัวใจโต ปอดโต เป็นไซนัส ฟันไม่สบกันต้องตัดฟันทุกเดือน ล่าสุดน้ำขังในปอด เป็นคนไข้ประจำของหมอไปแล้วค่ะ แต่เจ้าบูนี่แสนรู้น่ารักมาก เวลามองหน้าแล้วน้ำตาจะไหล จากคุณ : กระรอกขาว - [ 22 พ.ย. 45 11:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชอบมากค่ะ ทั้งรูปภาพและเนื้อเรื่อง จากคุณ : ดอกไม้บานในดวงใจ - [ 22 พ.ย. 45 11:17:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาขอบพระคุณด้วยคนค่ะ ไพเราะ และให้ความรู้มากค่ะ ขอสวัสดีรุ่นพี่นะคะ จากคุณ : มาแจมด้วยคน - [ 22 พ.ย. 45 11:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาต้อนรับ คุณสอบวาค่ะ หายไปนาน ขอบคุณ ทั้งภาพ และเรื่องที่นำฝาก เที่ยวนี้ต้องเก็บกระทู้ ไว้แล้วค่ะ จากคุณ : sun-flower - [ 22 พ.ย. 45 11:37:58 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถึงผมจะเป็นสมาชิกที่นี่ได้ไม่นานแต่ก็รู้ได้ว่าคุณสอบวาเป็นหนึ่งในสมาชิกที่นี่นานมาแล้ว หลักฐานคงแสดงได้จากข้างบนแหละครับ เป็นคำบรรยายภาพที่แสดงความงดงามทางจินตภาพได้อย่างดีเลย ได้ความรู้และได้ความรู้สึกหลากหลายมากเลย ภาพก็สวยด้วย ทำให้จินตนาการได้ถึงอดีตอันรุ่งเรืองและเสื่อมโทรมชองสิ่งที่ผ่านๆมา ทางเดินของอดีตจนปัจจุบัน เลื่อมใสจริงๆครับ จากคุณ : สนามหญ้าหน้าบ้าน - [ 22 พ.ย. 45 11:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หาๆๆๆๆ.......... ตะแรกเห็นนิค...นึกว่าตาฝาดไปนะกั๊บเนี่ย..... ขยี้ตาสามสี่ทีพร้อมเปิดเข้ามาเจอรูปจ๋วยๆคำเพราะๆถึงแน่ใจว่าของแท้.....อิอิอิ จากคุณ : dragonite - [ 22 พ.ย. 45 12:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ้าวเกือบลืมไป นึกว่าดู National Geographic อยู่ เรื่องและภาพยอดเยี่ยมครับ ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวผมเล็กกระจ้อยร่อยครับ จากคุณ : -pj- - [ 22 พ.ย. 45 12:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หายไปนานมากๆๆๆ เลยนะครับ จากคุณ : Magnificum - [ 22 พ.ย. 45 12:52:32 A:203.152.28.82 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 ความงามของอักษรยังเหมือนเดิม.... หายไปนานเลย มีแต่คนคิดถึง จากคุณ : ไม้ดอกหอม - [ 22 พ.ย. 45 13:51:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับ ตั้งแต่ผมเข้าห้องต้นไม้ เมื่อ 2 เดือนก่อน ได้ยินหลายท่านกล่าวถึง นาม "สอบวา" อย่างชื่นชม พอได้อ่านข้อความที่งดงามเหล่านี้ ขอคารวะครัย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : Visuvat - [ 22 พ.ย. 45 13:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 33 นับว่าเป็นวาสนาอย่างมากที่ได้เข้ามาชมเรื่องราวและรูปภาพที่แสนสวยงามนี้ ขอขอบคุณคุณสอบวามากครับ สำหรับการแบ่งปันสิ่งดีๆ ในครั้งนี้ ......... อดใจรอครั้งหน้าแทบไม่ไหวแล้วครับ จากคุณ : Blue Jay - [ 22 พ.ย. 45 15:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบมากค่ะ ทั้งภาพและเนื้อเรื่อง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : OrchidFlower - [ 22 พ.ย. 45 15:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ และความรู้เต็มเปี่ยม ยินดีที่ได้รู้จัก คนเก่าที่นี่ค่ะ เคยได้ยินแต่ชื่อ เข้ามาอีกบ่อยๆนะคะ......... จากคุณ : เพื่อนใหม่ค่ะ - [ 22 พ.ย. 45 15:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาดูค่ะ ไม่รู้จักหรอกคุณสอบวาคือใครกัน รูปสวยค่ะ จากคุณ : รักดี - [ 22 พ.ย. 45 16:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะ คุณสอบวา ยินดีมากที่คุณสอบวากลับมาค่ะ ... อ่านกระทู้แล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ จากคุณ : Miss Quiet - [ 22 พ.ย. 45 16:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ภาพ.........สวย คำบรรยาย...โอ่อ่า... ขอบคุณคะ จากคุณ : หนู-จุกจัง - [ 22 พ.ย. 45 16:30:59 A:203.146.78.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้ คิดถึงพี่จังเลย ไม่เจอตั้งนาน ฮือๆๆๆ หนอยไม่อยู่แล้วอ่ะค่ะ ~~~>_<~~~ เส้าจัง.. น้องๆสบายดีป่ะคะ คิดถึงพี่มั่กๆ ไว้ว่างๆเรามาสุมหัวกินข้าวกันอีกเถอะค่ะ = ) จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 22 พ.ย. 45 16:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 40 นับถือ..นับถือ..ค่ะ อะไรจะละเอียดอ่อนได้ปานนั้น..ลึกล้ำจริง ๆ พี่ท่าน ขอคาราวะท่านพี่ทั้งภาพและบรรยาย..สุดยอดไร้เทียมทาน ...........สาวกอังกอร์............. (- + -) จากคุณ : วัสนันท์ - [ 22 พ.ย. 45 17:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41 นานเท่าไหร่แล้วน้า ที่ไม่ได้เห็นกระทู้สวยๆ ของคุณสอบวา รู้สึกจะปลายปีก่อนละมั้ง คิดถึงจังเลยค่ะ จากคุณ : nk - [ 22 พ.ย. 45 17:34:29 A:203.170.174.225 X:192.168.1.39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เย้ๆๆ แระแร๊ว คนเก่า เก๋ากึ๋กส์ นามว่า สอบวา ก้อมาแร๊ว คำกลอนที่เคยเขียนไพเราะ เอามาให้อ่านด้วยน๊ะ ใสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส จากคุณ : แฟนพันธุ์แท้ (คนหน้าใส) - [ 22 พ.ย. 45 17:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สุดยอด ผมชอบสำนวนมากครับมันออกกึ่งปราชญ์กึ่งกวี อ่านแล้วจินตนาการได้สุดขอบฟ้า ชอบสรุปว่าชอบ จากคุณ : อาลีฯ - [ 22 พ.ย. 45 18:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เยี่ยมครับ งดงามทั้งภาษาและภาพ (เห็นเค้าเคยพูดถึง นับว่าสมคำร่ำลือ)ขอบคุณครับ จากคุณ : โอครับ (โอครับ) - [ 22 พ.ย. 45 18:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สาระ ---ล้น อีกเช่นเคย ขอบคุณครับ จากคุณ : mb. - [ 22 พ.ย. 45 20:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 46 กลับมาพร้อมกับภาพสวยๆพร้อมเรื่องราวที่ไม่เหมือนใคร หวังว่าปีใหม่ 2546 คงมอบ บทความดีๆ และภาพสวยๆ แก่ชาวพันทิพ จากคุณ : JJ2U - [ 22 พ.ย. 45 20:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 งดงาม ลึกซึ้ง จริงๆครับ.. ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆมาให้อ่านครับ.. จากคุณ : exciting boy - [ 22 พ.ย. 45 21:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คำพรรณนาที่สวยงามซึ่งเปี่ยมไปด้วยความรู้ ประกอบกันกับภาพอันงดงาม ขอบคุณมากครับ จากคุณ : moondust - [ 22 พ.ย. 45 23:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เดินทางไกลไปเสียนาน หยุดพักซักครากับที่ตรงนี้.... อุตส่าห์เก็บความรู้ ความชุ่มชื้น และลมเย็นๆๆมาฝาก (รู้สึกอย่างนั้น) .......มาคราวนี้มาพร้อมกับสายฝนกับลมหนาวเลยนะพี่สอบวา ที่นั่งริมสวนยังอบอุ่น สดชื่น อยู่เหมือนเดิมไหมเอ่ย? คิดถึงจังพี่ จากคุณ : gan - [ 23 พ.ย. 45 00:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ประทับใจครับผม จากคุณ : S.Duangjai (S.Duangjai) - [ 23 พ.ย. 45 00:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 51 รู้จักชื่อ สอบวา มานานตั้งแต่แอบเข้ามาดูเป็นครั้งคราว จนกระทั่งสอบผ่านเข้ามาเป็น น้องปีหนึ่ง ในคณะนี้ ขอบคุณครับ สำหรับภาพและคำบรรยายอันงดงาม จากคุณ : พันจำ - [ 23 พ.ย. 45 00:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เปิดตัวการกลับมาอีกครั้งได้สุดยอดมากครับ รออ่านข้อความคุณสอบวา ครับ จากคุณ : นายสบายสบาย - [ 23 พ.ย. 45 11:20:48 A:203.113.67.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 คำบรรยายเชิงเปรียบเทียบ ที่ลุ่มลึก บวกกับภาษาศิลป์ อันสวยงามนับเป็นสุดยอดจริงๆ ดีใจมากๆ ที่ได้มีโอกาสได้อ่าน ได้ดู แทบจะอดใจรอไม่ไหว กว่าจะเปิดอ่านได้ แต่อยากจะได้กระทู้เก่าๆ ที่คุณสอบวาเคยโพสไว้ ไม่ทราบว่าจะหาอ่านได้ไหม เพราะไม่ทันได้save ไว้ค่ะ จากคุณ : ดา ดา - [ 23 พ.ย. 45 13:31:03 A:203.145.16.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 ลองไปที่ smart search แล้วก็ http://www.atriumtech.com/ เสิร์ชคำว่า สอบวา นะคะ = ) จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 23 พ.ย. 45 14:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 55 บอกได้คำเดียวว่า ทึ่ง ค่ะ ไม่คิดว่า ประเทศที่ดูไม่มีอะไรแบบกัมพูชา จะมีความสวยงามแบบนี้ซ่อนอยู่ จากคุณ : หนูแหม่ม แก้มแดง - [ 23 พ.ย. 45 19:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อลังการเหลือเกิน ขอบคุณค่ะ จากคุณ : น้าตุ้ม - [ 23 พ.ย. 45 21:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 57 งดงามภาพประกอบ และถ้อยคำบรรยายเลยครับ จากคุณ : jukkruu - [ 24 พ.ย. 45 04:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ชีวิตนี้ ต้องไปให้ได้ จะฝ่าฟันไปให้ได้ ..... จากคุณ : hey_gecko - [ 24 พ.ย. 45 07:47:40 A:203.150.35.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 โวหารสุดยอด เข้ามาอ่าน และกล่าวสวัสดี จากคุณ : ex-exo - [ 25 พ.ย. 45 09:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีครับทุกท่าน รู้สึกเหมือนกับว่าได้กลับมานั่งคุยกับคนคุ้นเคยคอเดียวกัน ขอบคุณทั้งเพื่อนใหม่เก่าที่แวะเวียนเข้ามาทักทาย คุณอาร์ตครับ ผมเวียนเข้าออกตามแนวแม่น้ำโขง ไม่ได้อยู่ประจำครับ ส่วนเรื่องการเรียนยังไม่จบ เหลือเทอมสุดท้ายซึ่งเข้มช้นและน่าจะสาหัสที่สุด ถ้าพอมีเวลาจะแวะเข้ามาทักทาย ขอบบรรยากาศริมสวนมากที่สุดเลยครับ อ็อนเจิณโล้ก ท่านประเทียน สุขเพียบละออ ขออันเชิญทุกๆ ท่านให้มีสุขภาพดีถ้วนหน้าครับ .. ซัวสะเดยยํ สวัสดีครับ จากคุณ : สอบวา - [ 25 พ.ย. 45 13:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณคุณว่านน้ำ ช่วยยุคุณสอบวา พิมพ์เป็นเล่มทีซิ อยากมีเก็บไว้ค่ะ จากคุณ : ดา ดา - [ 25 พ.ย. 45 17:14:50 A:203.145.16.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีค่ะ คุณสอบวา ตามมาดู ขอบคุณค่ะ สาระเพรียบ ภาพก็สวยสุดๆ ( โดยเฉพาะ # 18 ) ( ปลายปีที่แล้ว ได้ไปเยี่ยมที่นี่มาเช่นกันค่ะ ชอบต้นไม้ใหญ่ที่ข้างถนน ทางที่จะไปปราสาทเหล่านี้ )ค่ะ ) : จากคุณ : Balata (Balata) - [ 25 พ.ย. 45 18:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัดดีครับคุณสอบวา หายไปนานเลยนะครับ เเต่พอมาก้พาความอิ่มใจ มาให้เลยนะครับ จากคุณ : ---> พิ <--- - [ 25 พ.ย. 45 22:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สอบวา ชื่อเก๋ และจำได้แม่น ตั้งแต่เขียนเรื่องเกี่ยวกับหลวงพระบาง จนเราได้ไปหลวงพระบาง 2 ครั้งแล้ว ด้วยตัวคนเดียว เดี่ยวโดด แต่ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวแม้แต่น้อย ดีใจที่เจอคุณสอบวาในนี้อีกครั้ง จากคุณ : ตี๋ - [ 26 พ.ย. 45 10:29:38 A:203.156.15.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 สุดยอดเลยค่ะ ทั้งคำบรรยาย และรูปภาพ เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลย จากคุณ : ต้นส้มวัยชรา - [ 26 พ.ย. 45 14:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ไม่มีความคิดเห็นใดๆ บอกได้เพียงว่า สุดยอด จากคุณ : water1 - [ 26 พ.ย. 45 16:02:53 A:203.170.232.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 เข้ามาดูครั้งแรก ก็ต้องยอมรับในฝีไม้ลายมือ ของคุณ สอบวา นับถือ นับถือ ครับ จากคุณ : หัวหมู่ทะลวงฟันไม่ดำ - [ 27 พ.ย. 45 10:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีค่ะ คุณสอบวา...หนีจากBPมาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ นึกว่าจะลืมกันซะแล้ว ไม่น้อยหน้าค่ะ แอบไปเลียบลาวใต้มาเหมือนกัน ขอบคุณที่ยังติดต่อกันอยู่นะคะ แล้วจะรีบตอบเมล์ค่ะ... อ้อ..ลืม...จะบอกว่า ยังคงความเป็นสอบวาอยู่เสมอเลยนะคะ ทั้งภาพทั้งภาษา งดงามมากมากค่ะ...ชมค่ะ จากคุณ : ตะวันวาด - [ 27 พ.ย. 45 13:21:24 A:203.148.176.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 อขบคุณทุกท่านครับ ที่แวะเข้ามาอดทนอ่านกันครับ ........ หนูวาด แอบเข้ามาทักทายเงียบ สบายดีหรือปล่าวครับ คุณตี๋ ดีใจด้วยครับ ที่ได้ไปตะลุยหลวงพระบางมาตั้งสองครั้ง ไว้งวดหน้าเราไปเที่ยวเชียงชวางกันดีกว่าเนอะ คุณพิสบายดีบ่ ? กล้วยไม้งามหลายบ่ ? คุณดาดาครับ มิกล้าๆ ครับ เขียนกันเพลิน ๆ อ่านกันพอเพลินครับ จากคุณ : สอบวา - [ 28 พ.ย. 45 00:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ข้ามกระทู้นี้ไปเพราะรีบร้อน ไม่ได้อ่านชื่อเจ้าของกระทู้ วันนี้มีเวลาอ้อยอิ่งได้นานๆ จึงต๊กกะใจเมื่อเห็นชื่อคุณสอบวา ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ เห็นด้วยกับความเห็นของคุณ ดา-ดา อยากยุให้รวมเล่มครับ คิดแบบนี้มานานแล้ว จริงๆนะครับ จากคุณ : ครูต้อ - [ 28 พ.ย. 45 05:55:02 ]